ญา ทิวาราช

  1. พักใจกับศาลาริมทาง 3

    พักใจกับศาลาริมทาง ตอน ผิดที่ไม่รู้

    ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย การปลงชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไปนั้น ถ้าใครทำมากแล้ว ชาชินแล้ว เชี่ยวชาญแล้ว ย่อมเป็นเหตุให้ไปสู่นรก หรือไปสู่กำเนิดสัตว์เดรัจฉาน หรือไปสู่เปรตวิสัย ...
  2. กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน

    กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน


    วันเวลาผ่านไปเวลาลับดับไปไม่หวน
    ทุกสิ่งนั้นเป็นไปตามกรรมของตน
    มัวกระทำสิ่งผิดจิตหมองถลำ
    ให้จิตหมองสว่างห่างไกลธรรม
    เมื่อจิตตรองมาพินิจพิศสัทธรรม
    ...
  3. พักใจกับศาลาริมทาง 2

    พักใจกับศาลาริมทาง ตอน รักเหนือรัก


    ไม่มีใครรักจะเป็นทุกข์
    แต่ทุกข์อันใดเล่าจะเท่ารัก


    หากมีวาสนาเก่ากับความเพียรใหม่ กระทั่งได้พบและสามารถเลี้ยงดูรักแท้ ก็คงเป็นแรงบันดาลให้พวกคุณเต็มใจเกิดตายไปเรื่อยๆ เพื่อรักษาความเป็นอมตะแห่งรักแท้เอาไว้ ...
  4. พักใจกับศาลาริมทาง

    พักใจกับศาลาริมทาง ตอน แค่รู้ก็ไม่หลงทางรัก


    "ทำไมนะคนเราถึงโหยหาที่จะมีความรัก"


    นอกจากความเรียกร้องของสัญชาตญาณทางเพศแล้ว คนหนุ่มสาวหลายคนกำลังโหยหาความรัก เพราะไปสำคัญว่าความรักนี่แหละจะช่วยผลักไสให้ความเหงาและความโดดเดี่ยวที่ตนกำลังเผชิญอยู่ห่างออกไปได้ ...
  5. ศาลาริมทางกับเรื่องเล่า

    พักใจกับศาลาริมทาง ตอน เกมกฎแห่งกรรม


    "กฎแห่งกรรม" ไม่เคยยกเว้นให้ผู้ใดความแน่นอนที่เหมือนไม่แน่นอน



    อะไรก็ตามที่ถูกตกแต่งด้วยกฎแห่งกรรมวิบากจะเปลี่ยนแปลงไปเป็นอื่นเสมอ แต่กฎแห่งกรรมวิบากจะไม่เปลี่ยนแปลงเลยสิ้นกาลนาน ...