ลูกสาวพ่อแล

ทำไมนะ เรายังคิดถึงคนคนนั้นอยู่
ทั้งที่เค้าไม่แคร์เราเลย ใช่สิเรามันไม่มีค่าเลย
ถามไปก้อตอบสักคำไม่ได้เลยเหรอ เสียใจมากเลย
เราก้อเหมือนกันทำไมนะต้องไปคิดถึงเค้ามากมายขนาดนี้ บ้าป่าวนี้เรา

คนที่เค้าไม่คิดถึงเราแล้ว คนที่เค้าไม่รักเราแล้ว

ทำไมนะจะกลับไปเป็นแบบเดิม อยู่คนเดียวได้ ยิ้ม หัวเราะคนเดียวได้

เดินคนเดียวได้ ใช้ชีวิตปกติได้เสียที ทำไมตอนนี้มีแต่ช่วงเวลาของคนเหงา

คนที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่เพียงรำพัง

ตอนนี้ชีวิตวนเวียนอยู่แต่ เหงา เศร้า รัก และเสียใจกับความรักที่จากไป

มันคงเป็นกรรมมั้งที่ทำให้เรามาเจอกัน ทำให้ฉันรักเธอมากกว่ารักตัวฉันเอง

รักเธอมากนะ จนวันนี้ก้อยังรู้สึกแบบนั้น แต่ก้ออยากจะรู้คำตอบที่ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

ว่าจะรักเธอไปเพื่ออะไร ในเมื่อมันไม่มีวันที่เราจะกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว เพราะเธอไม่มีฉันแล้ว

มีแต่ฉันที่ยังเฝ้ารอ รักลม ๆ แล้ง ๆ รักที่ไม่มีวันพัดหวนกลับมา

ทำไมนะฉันถึงรักเธอมากอย่างนี้ คิดถึงแต่ก้อทำอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่เก็บไว้ในใจ

อยากลืมแต่กลับจำ ทำไมเป็นแบบนี้นะ

เมื่อไหร่ฉันจะลืมเธอเสียที ลืมคนอย่างเธอ คนที่ไม่มีหัวใจไว้รักฉัน คนไร้หัวใจ
ลืมลืมลืมท่องคำนี้แล้วเดินหน้าต่อไป:l-:l-
เดินด้วยตัวเอง ให้ได้ทอ่งให้ขึ้นใจ:l-