กลอนน้องวัฒน์ครับ......

:l-พี่น้องเอย...สายลมตีใบตองกล้วย สายฝนฮวยคิดฮอดถิ่น:l-
บ่าวกะสินคนฮักฮ้าง ไผสิสร้างต่างฮ่วมฝัน
ด้วยความจนมาแล่นกั้น สายสัมพันธ์บ่มั่นแก่น
คนเป็นแฟนเคยว่าไว้ เขาไปจ้อยบ่เอยลา
จำจากลามาไกลบ้าน จากเฮือนซานมาไกลถิ่น
จากกะสินถิ่นบ้านเค้า ต้องหนีเข้าสู่เมืองหลวง
ถืกสาวลวงหัวใจแค้น เจ็บเหลือแสนบ่อาจอยู่
สิหาผุ้มาช่อยแก้ แลใจบ้างกะบ่มี
จนมาฮอดมื้อนี้ พ้อคนดีผุสวยเด่น
หวังสิเป็นยาใจอ้าย กะยังพ่ายให้แก่เขา
วาสนาพาให้เศร้า มีแค่เงาคอยเป็นหมู่
:l-ส่วนสิมาเป็นคู่นี้ รีเจนชี่ละแน่นอน:l-

โดย วัฒนชัย หาริโร

--------------------------------------------------------------------------------



น้องสาวเอย...
ได้ยินข่าวเจ็บหลายหล่า เสียน้ำตากะหลายเทือ อุกใจเหลือเป็นห่วงเจ้า

มีคนเว้ามาสู่ฟัง ว่าฮักพังแล้วบ้อน้อง คนที่ปองเขาเป็นอื่น

แต่ทนฝืนใจอยู่ไว้ ย้อนใจนั้นยังฮักเขา อ้ายได้เผลอละเมอเศร้า

คิดแล้วเหงาใจเป็นห่วง จนสิป่วงจนสิบ้า คิดมาแล้วแฮงห่วงหลาย

ตั้งแต่มื้อเดินจากอ้าย บ่เคยวายยังฮักต่อ บุญบ่พอเป็นคู่เจ้า

กะหมายเฝ้าสิฮักนาง ฮอดมื้อนี้ฮักเจ้าฮ้าง หวนกลับทางสิได้บ่

อ้ายสิขอเป็นผู้แก้ หัวใจแพ้ให้พักเซา ชั่นแหล่วน้องสาวเอย......

น้องสาวเอย...

หากความฮักมีต่ออ้าย เบิดความหมายบ่มีค่า

อยากเลิกลากะบอกอ้าย บ่หมายรั่งเจ้าย่างนำ

ทุกข์ระกำทนเต็มที่ สุขที่มีบ่มาก่าย

บอกเหนื่อยหลายฮักกับอ้าย มีแต่ล้มจ่มลงดิน

อยากถวิลหาที่พึ่ง หาหนทางก้าวเดินใหม่

ว่าเบิดใจฮักกับอ้าย ขอลาร้างไปห่างกัน

ความสัมพันธ์เคยเดินก้าว เหลือเพียงเงากะบ่ว่า

ไปโลดสาหากใจพร้อม อ้ายอมแพ้บ่ว่าหยัง

ภาพความหลังเคยมีเจ้า ให้ความเหงาคอยเป็นหมุ่

แยกกันอยู่หากเกินกั้น ไปโลดขั้นว่าเกินทน

น้องสาวเอย...อ้ายยังไหวอยู่เด้อหล่า ถึงน้ำตาสิไหลหลั่ง

แม้ฮักพังจากใจเจ้า ถึงสิเศร้ากะอยู่ไหว

ย่างตกหลุมความฮักใคร่ ถืกสาวไลลืมถิ่มห่าง

เป็นไปต่างกะบ่พ้น วนมาพ้อแต่ฮักเธอ

เจ้าเสนอเจ็บให้อ้าย เป็นพี่ชายว่าดีบ่

อยากสิขอจบฮักนี้ เหลือเพียงแค่ว่าพี่ชาย

เบิดความหมายจากใจเจ้า ไปกับเขาผุพ้อใหม่

เบิดอาลัยความฮักนี้ หนีจากอ้ายให้หม่นหมอง

น้ำตานองอาบสองแก้ม กะยังแนมนำเจ้าอยุ่

แม้บ่อยู่เป็นคู่อ้าย กะทนได้อยู่ดอกนาง......

น้องสาวเอย...คนผุงามคือเจ้า คนเป็นเงามาเคียงคุ่
คนเป็นหมุ่ยามอ้างว่าง เจ้ามีบ้างละไป๋น้อ
คนที่รอคนที่ใช้ ยังมีไผเข้ามาบ่
คนที่รอพ้อหน้าเจ้า พอเข้าใกล้ได้บ่นาง
เดินตามทางคนคืออ้าย พอปีนป่ายเข้าถึงฝัน
ได้คู่กันบ่น้อเธอ หรือละเมอแค่เพียงจ้อง
สายตามองแค่เพียงเจ้า ทุกยามเหงากะพ้นผ่าน
สายตาหวานมาหยอกอ้าย ถึงตายพ่ายกะว่ายอม
ย่านแต่นางบ่พร้อม ย้านไปยอมให้ไผอื่น
ทุกวันคืนที่ผ่านพ้น มาหยอกอ้ายบ่คึดหยัง
ย้านฮักพังหัวใจสิ้น ใจถวินยังตั้งต่อ
บุญบ่พอได้คู่เจ้า ได้มาเศร้ายุผุเดียว...ชั่นแหลวนางน้อง

น้องสาวเอย...วาสนนาหมาน้อยๆ ได้คอยทางนั่งจอบส่อง

ได้แอบมองเบิ่งเจ้า ผุสูงล้ำสำเครื่องบิน

ได้แค่ยินเสียงจาเว้า เดินเคียงเงาแค่เดินผ่าน

บ่กล้าหาญเข้าไปใกล้ แต่ใจนั้นกะคึดนำ

แนวเฮามันต่ำต้อย ได้แค่คอยบ่กล้าเห่า

เบิ่งแต่เงาผุอยู่ฟ้า เมฆาพุ้นเป็นคู่กัน

ได้แค่ฝันแล้งๆ พอมีแฮงได้อยู่ต่อ

แต่บ่พอได้ช้วน นางน้องมาอยู่นำ......ดอกน้องหล่าเอย

น้องสาวเอย...จากหัวใจชายคนแพ้ เจ้าบ่แคร์หัวใจหม่น

เจ้าถิ่มคนเคยถ้าน้อง บ่มองอ้ายบ่กล่าวลา

ว่าสัญญาเจ้าลืมจ้อย เจ้าเนื้อกลอยบ่ใจใส่

ฮอดมื้อไปกับเขานั้น ป๋าถิ่มอ้ายบ่เอ่ยลา

เสียน้ำกับนางน้อง ถืกคนมองบ่เป็นถ่า

วาสนาบ่ได้ใกล้ คงบ่ได้เป็นคู่กัน

ให้สัมพันธ์กับเขานั้น ขอฮักกันให้หมั่นแก่น

อดีตแฟนคนจั่งอ้าย บ่ขอเข้าไปเกี่ยวหา

แม้ว่าฮักเธอท่อฟ้า กะฮู้อยู่มันไกลกัน

ขอเก็บเอาแค่คืนวัน ส่วนสัมพันธ์จบเด้อน้อง

น้ำตานองอาบสองแก้ม ยืนแอบแนมเจ้าเนื้ออุ่น

หัวใจสูนกะบ่ได้ ย่อยใจนั้นว่าฮักเธอ...นางน้อง

น้องสาวเอย...พอได้มาพบเจ้า สาวอุบลคนสวยเด่น

ดั่งวันทร์เพ็ญกระจ่างฟ้า นภากว้างได้ส่องแสง

เป็งแรงใจให้อ้าย บ่าวขายแรงคนไกลถิ่น

จากกะสินแผ่นดินกว้าง ได้มาสู้อยู่ผู้เดียว

หนทางเทียวได้พ้อเจ้า ทุกข์หรือเหงาสิฟันฝ่า

วาสนาพาได้พ้อ ถึงแม้ถ้อกะบ่ยอม

ยังอยากหอมดอกบัวก้ำ ทางฝ่ายเมืองอุบล

อยากเป็นคนเคียงหมอน เมื่อยามนอนอยากมีเจ้า

สุขหรือเหงาอยากเป็นคู่ ขอได้อยู่แค่ควงแขน

อยากได้แฟนสาวอุบล คนผุงามคือเจ้า...เด้ละนาง

--------------------------------------------------------------------------------