มื้อนี้เป็นวันหยุดค่ะ ไปรื้อหาหนังสือในตูหนังสือไปพ้อกลอนเปล่าทีเขียนสะสมไว้แต่สมัยเปนสาวส่ำน้อยพุ้นหละ อิอิ เลยเอามฝากพี่น้องอ่านเล่นๆเนาะนั่งแต่งกลอนหลายบท
ก็ระบายออกไม่หมด ความคับแค้น
ใช้ถ้อยคำสะใจ...กลัวถูกแบน
เลยต้องใช้คำอื่นแทนไม่สะใจ
ผ่านโลกมา20 ปี....
เจอแต่คนอัปปรีย์น่า...เบื่อไหม
แต่ละคนเองซวย...ไม่เข้าใจ
คนล่าสุดร้ายกว่าใคร คือ แฟนเรา
นั่งแต่งกลอนทุกวัน
พ่อหาว่าฉันกระแดะขี้เหงา
พอร่าเริงเพราะน้ำเมา
ก็หาว่าเอาเหล้าย้อมใจ
ความจริงไม่คิดมากหรอก
เพราะแม่เคยบอก อย่าอ่อนไหว
เราก้อไม่ด้อยกว่าใครๆ
เขาไม่ใส่ใจสิยิ่งดี
เพราะต่อไปลูกจะมีโอกาส
พบคนดีๆดื่นดาษวันพรุ่งนี้
เสียคนเลวเพื่อได้คนดี
เชื่อแม่สิมันคุ้มกว่ากัน
แล้วจะคอยดูจ้าแม่
แต่อย่าให้รอจนแก่ หมดไฟฝัน
ถือไม้เท้ายักแย่ยักยัน
รอดูลูกเขยแม่ใครกัน อยากรู้จริง
Bookmarks