พอตอนเช้า อากาสจะหนาวมากมีหมอกหนามองหาอะไรก็ไม่เห็นเลยจ้ามืด จนถึงสิบโมงเช้า พ่อกับแม่ก็ได้พากันไปบอกลา ผู้ใหญ่บ้าน ก็เตรียมของเอาเก็บใส่ตะกล้า ก็หาบออกเดินตามกัน ซึ่งมีป้ากับลุงกับลูกของลุงนั่นแหละจ้าที่ช่วยกันหาบของตามมาส่ง พากันเดิน ไปยิ่งชันขึ้นๆ เดินจนว่า ไม่มีเวลาหยุดพักเลยจ้า เดินขึ้นไปตรงผาเกิ้ง ตอนนั้นยังไม่มีทางรถเลยจ้าเป็นทางแคบๆที่พวกคนมาถางเอาไว้เดินมาเก็บหน่อไม้กัน เดินไปก็ได้ยินเสียงจั๊กจั่นเรไรร้องให้ดังไปทั่วป่าเขา ได้ยินเสียงชนีร้อง โอ้ยทั้งตื่นเต้นทั้งสนุกเพลิดเพลินกับป่าเขาที่เราไม่เคยได้เห็น แต่ก็รู้สึกอ่อนล้า เหนื่อยมากๆเลยจ้า ที่ต้องเดินอีกเป็นที่สองพอเดินขึ้นมาถึงตรงหน้าผาเกิ้ง พ่อบอกว่า ตรงนี้แหละลูกเรามากันได้ครึ่งทางแล้ว พอได้ฟังพ่อบอกว่ามาได้ครึ่งทางก็พากันดีใจ แต่ก็เหนื่อย พอเดินมาๆก็ค่อยๆเดินลงๆลงไปเรือยๆจนถึงบ้านนาคันหัก พ่อพานอนพักที่บ้านนาคันหักก่อน พ่อกับแมและป้าลุงก็ไปขอผู้ใหญ่บ้านอีกจ้า เขาก็ถามว่ามาแต่ไสกันหล่ะสูพ่อกับแมกับทุกคนก็งงกับสำเนียงที่ไม่ค่อยได้ยินกันนักเท่าไร่ พ่อก็ตอบผู้ใหญ่บ้านนาคันหักว่าอยาจะมาขอนอนพักที่นี่สักคืนครับ ผู้ใหญ่บ้าน ก็บอกว่า นอนโลดแต่นอนอยู่ศาลาบ้าน พอพูดคุยเสร็จ พ่อกับแม่ก็พากันไปที่ร้านขายของ พ่อซื้อขนมมาให้พวกเราคนละถุง พ่อซื้อ ปลากระป๋องมาเป็นอาหารเย็นกินกันก่อนที่จะมืด กินเสร็จก็นอนกัน ที่ในศาลากลางบ้าน พอเช้าตรู่
Bookmarks