“หาว”
เว้าพื้นการง่วงนอนสิมีอาการอย่างหนึ่งเกิดขึ้น เขาเอิ้นอาการนั้นว่า หาว
ยุค สู่มื่อนี่มันเปลี่ยนไป หลายแบบหลายแนวตามรุ่นตามสมัย ตั๊ว
(((ผู้เฒ่าหาว)))...อ้าปาก.......ซอ หว่อ คาแต่น้ำหมากแดงจื่งคืง...แหงนหน้าขึ้นฟ้า...อ้า..หว่าหว่า...จะ แมนทุก แมนจนเด้ ลูกหลานเอ้ย....
บาดที่นี่มาเบิ่ง “เด็กน้อยหาว”
(((เด็กน้อย))) นอนสีเดิกๆแน.. อ้าปากซอ หว่อ...เว๋อ...เว๋อ.......หว้า.....ๆๆๆๆยากแจ้งเด้...ยากได้เล่นเกม..
อิอิ
“ผู้สาวส่ำน้อยหาว”
(((สาวส่ำน้อย))) นอนเดิกๆแน...อ้าปากกว้างๆ...อ่า..อ้า..หว่า....หว้าว....เมื่อได๋น้อสิออนเอ็ม เอส เอ็น พอ กิ๊ก
บาดที่นี่มาเบิ่งสาวแก่ แม่ฮ้างแม่หมายหาว....
(((สาวแก่แม่หม้าย.ผัวเผลอ.))) นอนพอประมาณหลังละครจบ..ซงเฮ็ดปากจ้มบุ้มดอกเผิ่น.หว้า....ส่งเมล์ไปสองฉบับแล้วยังบ่อทันเห็นตอบอยู่
ใช้เบอร์ยิง สะกิดกะไปยังมิด อิ่มสิ่ม เฮ้ย จังแมนหยิ่งคั๊ก
มาเบิ่งผู้บ่าวแก่ บ่าวเฒ่า บ่าวเมียเผลอหาว
อ้าปากโจ่ ...โหล่....แหงนหน้าแนวเทิ่งฟ้า....หายใจยาวๆ....หว้า..วา ว่า....โอ้ย...จังแม่นสะกิดได้ สะกิดดี...
เงินก็บ่อมี จั๊กบาด ดอก..ครูบ๋า....
อิอิอิอิอิ แป แหว่ว...แหว่ว
โดย หมาน้อย
อ้างข้อความนี้
Bookmarks