ความรักบางครั้งก็แปลกเวลาเราวิ่งตามบางครั้งมันก็มั กจะวิ่งหนีเรา
แต่พอเราเหนื่อยและท้อไม่อยากจะตามมัน
เจ้าความรักนี่กลับมาหยุดอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง
ฤาเราอาจจะเปรียบความรักได้กับเงาของมนุษย์
ที่ไม่อาจแยกออกจากกันได้
ตราบที่เรายังมีชีวิตคงยากที่จะหลีกเหลี่ยงที่จะมีรัก
หลายคนคงพยายามที่จะให้คำจำกัดความกับความรัก
แต่แท้จริงแล้วคงยากที่จะจำกัดขอบเขตของความรัก
เพราะเราคงไม่สามารถใช้ข้อกำหนดอะไรมาเป็นตัวกีดกั้น ความรัก
ไม่ว่าจะเป็น เชื้อชาติ ศาสนา อายุ หรือ แม้แต่เพศก็ตาม
ถ้ามีคำถามว่าเมื่อไหร่ความรักจะเกิดขึ้นกับเราคงยาก ที่จะตอบ
แต่เราจะทราบด้วยสัญชาติญานเองว่าเมื่อไหร่ความรักกำ ลังเข้ามาเยี่ยมเยือนเรา
ในชีวิตคนเรานั้นคงไม่บ่อยครั้งนักที่เราจะได้สัมผัส ความรู้สึก
ว่าได้รักใครหรือกำลังถูกรักโดยใครบางคน
อย่างไรก็ตามคนทั่วไปต่างมุ่งหวังที่จะอยู่ในอารมณ์
ที่จะรักใครมากกว่าที่จะถูกรักโดยใคร
ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะว่ามนุษย์เราเคยชินกับการเลื อกมากกว่าที่จะถูกเลือก
แต่ไม่ว่าจะเป็นอารมภ์ใดก็ตามกล่าวได้ว่าเป็นความรู้ สึกที่ดีทั้งสิ้น
มีมนุษย์หลายคนที่เกิดมาโดยไม่รู้จักหรือสัมผัสกับคว ามรัก
หรือบางคนไม่แม้แต่ที่จะรักใคร อารมภ์ความรักเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนมาก
ไม่สามารถสอนกันได้ แต่สามารถสื่อสารกันได้ด้วยความรู้สึกล้วนๆ
ดังนั้นเมื่อใดความรักได้ผ่านเข้ามาเยี่ยมเยียมและได ้จากเราไป
จงอย่าเสียใจ เพราะนั่นทำมันให้ท่านได้สัมผัสความวิเศษสุด
ในความเป็นมนุษย์อย่าสมบูรณ์แล้ว
อย่างไรก็ตามอย่ากลัวที่จะรักอีก
และอย่าพยายามสร้างขอบเขตและข้อจำกัดในรัก
เพราะมิฉะนั้นเราอาจจะไม่พบและไม่เจอะเจอมันอีกเลย