เรื่องโดย วินทร์ เลียววาริณ.
วันแรกที่เข้าเรียนในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ผมพบเรื่องอัศจรรย์อย่างหนึ่งเมื่อรุ่นพี่บางคนบอกว่า
'..การอดนอนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเรียนในคณะนี้..
'
วันสุดท้ายในคณะนี้ ผมพบว่า ตั้งแต่เรียนมาห้าปี ไม่เคยต้องอดนอนเลย
ยกเว้นเ! เมื่อต้องทำงานกลุ่ม ทั้งนี้มิใช่เพราะผมทำงานเร็วกว่าคนอื่น ...
แต่เพราะผมไม่เชื่อในทัศนคตินั้น
จึงพยายามพิสูจน์ว่ามันไม่จริง และพบว่าการวางแผนที่ดีแก้ปัญหาได้ทั้งหมด
แม้แต่การสร้างสรรค์งานศิลปะ.
.
ที่น่าขันก็คือ น้อยคนที่อดนอนได้คะแนนดี
ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมานานร่วมสามสิบปี....
ห้าปีในนั้นผมทำงานในต่างประเทศ ..เมื่อกลับมาเมืองไทย
ผมพบเรื่องอัศจรรย์อีกเรื่องหนึ่ง่ นั่นคือหลายคน
มองการก้าวเท้าออกจากสำนักงานตรงเวลา ' *เป็นเรื่องประหลาดที่สุดในโลก *'
ผมรู้ความจริงภายหลังว่า ...
คนจำนวนมากไม่ยอมออกจากสำนักงานตรงเวลา เพื่อแสดงให้เจ้านายเห็นว่า
*ตนเองขยันขันแข็ง
ยิ่งอยู่ดึก *
*ยิ่งเป็นพนักงานตัวอย่าง เสียสละเพื่อองค์กร น่ายกย่องชมเชย *
บ่อยครั้งมีผลถึงการได้รับโบนัสตอนท้ายปี..
เนื่องจากเจ้านายมักเห็นหน้าเห็นตาใครคนนั้น หลังเวลาเลิกงานแล้วเสมอ
หากไม่เคยทำงานในต่างประเทศ
มาก่อน ผมอาจเข้าร่วมวงไพบูลย ์ *' มาสายกลับดึก ' *ด้วย
แต่หลายปีในชีวิตการทำงานในประเทศที่มีประสิทธิภาพในการจัดการที่สุด..ทำให้เห็นค่าเวลาทุกนาทีในชีวิต
ผมกลับมองว่า *คนที่อยู่ดึกเป็นประจำคือพวกไร้ประสิทธิภาพ**
ไม่สามารถทำงานให้เสร็จทันเวลา
..จึงต้อง*
*อยู่ดึก ยิ่งทำงานมากชั่วโมงยิ่งแสดงถึงการทำงานโดยไม่มีการวางแผน
ไม่มองภาพรวม *
..มือกระบี่ชั้นหนึ่งในแผ่นดินมองท่วงทีของศัตรูอย่างระวัง
ตวัดกระบี่ในมือเพียงฉับเดียว ก็เข่นฆ่าฝ่ายตรงข้าม
มือกระบี่ชั้นรองต้องประกระบี่ดังโคร้งเคร้งนานนับชั่วโมง ราวกับอยากบอกโลกว่า..
ข้าก็ใช้กระบี่นะโว้ย โลกรับรู้
แต่คมกระบี่ก็บิ่น ต้องเสียเวลาลับกระบี่อีกหลายวัน
..งานดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องตรงเวลาด้วย งานดีไม่มีทางเกิดขึ้นตามยถากรรม
..หรืออารมณ์ขึ้นลง
ไปจนถึงความหนาแน่นรัดกุมของกฎเกณฑ์ ' ตอกบัตร' ปริมาณเวลาในการทำงานชิ้นหนึ่ง
ไม่ได้เป็นสัดส่วนกับ
คุณภาพของผลงานเสมอไป บ่อยครั้งเป็นปฏิภาคกัน ..หลาย! ครั้งงานที่ให้เวลาน้อย
กลับออกมาดีกว่างานที่ให้
เวลามาก *
' คนเก่งจริงไม่เรื่องมาก คนฉลาดจริงไม่มากเรื่อง
ทำงานเสร็จแล้วก็เลิก! ไม่ต้องรอเทวดาบนสวรรค์วิมานมารับรู้ '
เพราะถึงเวลานั้นเทวดาก็กลับบ้านไปนานแล้ว...... *
ที่มา ฟอร์เวิร์ดเมลธรรมะสวัสดีดอทคอม
Bookmarks