เรื่องสั้นภรรยาแพทย์ตอน2 ชื่ออำเภอที่แสนไพเราะ(ของอิสาน)

[สาวเมืองกะสิน]

เรื่องสั้นภรรยาแพทย์ตอน2 ชื่ออำเภอที่แสนไพเราะ(ของจังหวัดในภาคอิสาน)

มาอ่านต่อจ้า อ่านแล้วเพลิน แล้วกะเห็นด้วยว่า อีสานบ้านเฮา มีชื่ออำเภอม่วนๆคือเพิ่นว่าค่ะ


จากทุ่งกุลาร้องไห้ เราขับมาบนถนน ของ เขต อำเภอพยัคฆภูมิพิสัย ของ จ. มหาสารคาม จากนั้นก็เข้ามาที่ อำเภอจตุรพักตร์พิมาน และ อำเภอสุวรรณภูมิของ ของจังหวัดร้อยเอ็ด สมัยนั้น ยังไม่มี สะพานข้ามแม่น้ำชี จาก อำเภอพนมไพร เพื่อข้ามมา จังหวัดยโสธร เราต้องขับอ้อมเข้าตัวเมืองร้อยเอ็ดก่อน ถ้าชาวบ้านอำเภอพนมไพร จะเดินทางมาจังหวัดยโสธร ต้องพายเรือข้ามมา คิดถึงแล้วช่างเป็นภาพแห่งความทรงจำที่สวยงามยิ่ง

ชื่ออำเภอในจังหวัดภาคอิสาน จะไพเราะ เพราะพริ้ง มาก เมื่อเรามาอยู่ที่นี่แล้วดิฉันกับคุณหมอจะพาลูก ๆ เดินทางไปถึงอำเภอที่ชื่อไพเราะๆ เหล่านั้น เกือบทุกอำเภอ เพื่อ ให้ได้ เห็น อำเภอเหล่านั้น อยากสัมผัสอำเภอเหล่านั้นด้วยตัวเอง ยโสธร มีอำเภอ ชื่อไพเราะๆ เช่น มหาชนะชัย ไทยเจริญ คำเขื่อนแก้ว

ตอนมีลูกสาว เราเคยคิดถึงชื่อ “คำเขื่อนแก้ว” อยากตั้งชื่อลูกว่า ด.ญ คำเขื่อนแก้ว แต่ ทราบว่า มีคนชื่อนี้แล้ว เป็นนายตำรวจที่เคย มารับราชการที่นี่ ตอนนั้น ลูกสาวของท่าน โตแล้ว ชื่อ “นางสาวคำเขื่อนแก้ว” ดิฉันฟังชื่อนี้ แล้วเพราะ กินใจ มากจริงๆ

ที่ จ.อุบลราชธานี ก็มี วารินชำราบ เขมราฐ ปทุมราชวงศา อำนาจเจริญ ตอนนั้นยังเป็นอำเภออยู่ อำเภอ ดอนมดแดง เดชอุดม ตระการพืชผล บุณฑริก พิบูลมังสาหาร ม่วงสามสิบ ศรีเมืองใหม่ สิรินธร ไพเราะมาก อยากแวะไป ทั้งนั้นเลย

จ. มหาสารคาม มีอำเภอ โกสุมพิสัย ยางสีสุราช วาปีปทุม เป็นต้น ส่วนทางร้อยเอ็ด นอกจาก จตุรพักตร์พิมาน คุณหมอบอกว่า แปลว่าที่อยู่ของพระพรหม แล้วยังมี สุวรรณภูมิ (มีก่อน สุวรรณภูมิมหานคร ซะอีก ทันสมัยกว่ารัฐบาลรักษาการชุดนี้อีกแน่ะ ) พนมไพร อาจสามารถ ธวัชบุรี ปทุมรัตน์ โพธิ์ชัย เมยวดี ศรีสมเด็จ เมืองสรวง เมืองสรวงก็คงหมายถึง เมืองสวรรค์นั่นเอง

เมื่อลูกๆโต ไปเรียนหนังสือที่กรุงเทพ วันหนึ่งตอนปิดภาคเรียน น้องชายคุณหมอ ฝากลูกมากับรถของเพื่อนของเขา และนัดแนะให้เราไปรอรับลูกที่ อ. เมืองสรวง เราก็ใช้ ที่ว่าการอำเภอ เมืองสรวงเป็นแลนด์มาร์ค คือนัดเจอกันที่นั่น จำได้ว่า นัดกันตอน สี่ทุ่ม ลูกมาถึงอ้อมกอดของเราเอาตอนตี สอง

ช่วงระหว่างรอลูก ดิฉันและคุณหมอ เอาเสื่อลงมาจากรถ นั่ง ๆนอนๆ คอยลูก เรียกว่า เหมือนเพลงๆหนึ่ง ที่มีชื่อว่า “นัดกันที่หน้าอำเภอ”

ช่วงสี่ทุ่มถึงตีสอง ช่างเงียบดีเหลือเกิน คุณหมอนั่ง นับ สิ่งมีชีวิตที่ผ่านมา มีสุนัข เดินผ่านมาตัวเดียวเท่านั้นเอง เรายังประทับใจค่ำคืนอัน เงียบสงัด และสงบ ของ เมืองสรวง ได้เป็นอย่างดี

เราอยู่อิสาน โดยไม่ค่อยกลัวอะไร เพราะความปลอดภัยของชีวิต ทรัพย์สิน ที่นี่ค่อนข้างสูง ผู้คนใจดี ที่เป็นปัญหาก็คือ ความจน และ โรคภัยไข้เจ็บนี่แหละ จึง เป็นแรงบันดาลใจ ให้อยากมาอยู่อิสาน มาช่วยให้เขาพ้นทุกข์ตรงนี้ แล้วอิสานจะน่าอยู่มากเลยทีเดียว ถ้าปราศจาก ความจนและ โรค ภัยไข้เจ็บ

จังหวัดศรีสะเกษ ก็มีชื่ออำเภอที่ไพเราะมากเช่นกัน เช่น กันทรลักษณ์ กันทรารมย์ เบญจลักษ์ ยางชุมน้อย ศรีรัตนะ อุทุมพรพิสัย ห้วยทับทัน ราษีไศล ซึ่งราศีไศล นี้เป็นอำเภอของบุคคลดัง ในข่าว ท่านหนึ่ง อยู่ ตอนนี้นะคะ คือคุณ สุริยะใส กตะศิลา แค่ฟังชื่อสาวๆ บางคน ก็ กริ๊ด แล้ว สำหรับดิฉัน เคยรู้จักกับเขา ชื่นชมใน ความคิดอ่านของนักศึกษาอิสานคนหนึ่ง ที่กล้าแสดงออก มีจิตใจเป็นห่วงบ้านเมือง และได้ฝากเรียน บอก ไปถึง คุณพ่อคุณแม่ของเขาที่ตั้งชื่อให้ลูกไพเราะ และความหมายดีมาก เป็นแสงสว่าง นำทางให้ลูกอยากทำความดี ด้วย

จังหวัดสุรินทร์ก็มี อำเภอที่มีชื่อไพเราะ หลายอำเภอเช่น จอมพระ ชุมพลบุรี รัตนบุรี ลำดวน ศิขรภูมิ สำโรงทาบ

จังหวัดสกลนคร ยิ่งมีชื่อไพเราะมากขึ้นไปอีก แต่ละชื่อของอำเภอน่าไปอยู่มากทีเดียว เช่น กุสุมาลย์ โคกศรีสุพรรณ เจริญศิลป์ โพนนาแก้ว ภูพาน วานรนิวาส วาริชภูมิ ส่องดาว สว่างแดนดิน

อำเภอที่มีชื่อไพเราะ เหล่านี้ อาจจะถูกตั้งขึ้นมาโดยข้าราชการ ที่ไปรับราชการที่นั่นในสมัยก่อน หรือ ประชาชน คงคิดจากลักษณะภูมิประเทศหรือความเป็นอยู่ของชาวบ้าน ที่นั่น และคงจะช่วยกันตั้งชื่อ ให้เพื่อเป็นศิริมงคล เพื่อให้ อำเภอนั้นได้มีความเจริญในเวลาต่อมา

อย่าง “สว่างแดนดิน ” เข้าใจว่าตอนนั้นคงยังไม่มีไฟฟ้าใช้ และกันดาร หรือเมื่อเริ่มมีไฟฟ้าใช้แล้ว คงต้องบอก กับตัวเองว่า ดินแดนนี้ สว่าง แล้วนะ และทำให้รู้สึกว่าเมืองนี้จะต้องรุ่งเรืองขึ้น ด้วย เป็นความเห็น และจินตนาการ ของดิฉันโดยส่วนตัวค่ะ สว่างแดนดิน จึงเป็นอำเภอที่น่าจะตามไปดู เป็นอย่างยิ่งอีกอำเภอหนึ่ง

จังหวัดอุดรธานี ก็มี กุมภวาปี พิบูลย์รักษ์ เป็นต้น จังหวัดบุรีรัมย์ ก็เป็นจังหวัดหนึ่งที่มีอำเภอที่มีชื่อน่าติดตามยิ่ง คือ อำเภอ เฉลิมพระเกียรติ พุทไธสง พลับพลาไชย ลำปลายมาศ ละหานทราย ห้วยราช เป็นต้น
จังหวัดหนองคาย มี อำเภอ พรเจริญ รัตนวาปี ศรีเชียงใหม่ ศรีวิไล สุวรรณคูหา ศรีบุญเรือง

ชัยภูมิ ชื่อจังหวัดก็ หมายถึงภูมิประเทศที่มีชัยแล้ว มี อำเภอที่ไพเราะและชวนติดตามเป็นอย่างยิ่ง อีกเช่นกัน คอนสวรรค์ จัตุรัส เทพสถิต บำเหน็จณรงค์ ภักดีชุมพล และเกษตรสมบูรณ์

สำหรับอำเภอเกษตรสมบูรณ์นี้ ที่ อยู่ในหัวใจเรา ตั้งแต่ เมื่อ 25 ปีที่แล้วเป็นอย่างยิ่ง ถ้าเล่าแล้วผู้อ่านจะแปลกใจในการผจญภัยของ ดิฉันและคุณหมอ เราเคยขับรถไปถึงอำเภอเกษตรสมบูรณ์ จ.ชัยภูมิ เพื่อจะไปดูว่า อำเภอนั้น เกษตร สมบูรณ์ จริงหรือไม่ เราต้องการไปรู้จักและเยี่ยมแพทย์ ที่ เกษตรสมบูรณ์ ค่ะ

เป็นประเพณีปฎิบัติของอาชีพแพทย์ ที่น่าจะเก็บไว้ให้เป็นประเพณีแห่งวิชาชีพ คือเราไปถึงที่ไหน เราจะต้องไปเยี่ยมแพทย์ที่อยู่ที่นั่น เพื่อเยี่ยมเยียน ถามสารทุกข์สุขดิบ ไม่ว่าจะเป็นแพทย์สถาบันไหน เราจะรู้สึกว่าเป็นญาติใกล้ชิดกัน ด้วยวิชาชีพ ที่รู้สึกว่าคุยภาษาเดียวกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน

อาจจะเป็นเพราะส่วนใหญ่จะ เรียน โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ด้วยกัน มาบ้าง เรียนเตรียมแพทย์ หรือวิทยาศาสตร์ ที่เดียวกันมาบ้าง หรือตกซ้ำชั้นมาอยู่ด้วยกันบ้าง ตอนเรียนหนังสือก็ช่วยกันติวกันมา เพราะการเรียนแพทย์ ต้อง ถูกเคี่ยวเข็ญ ลำบากด้วยกัน จึงค่อนข้างจะรักและผูกพันกันมาก และเวลาที่เรียน ต้องเรียนนานมากกว่าสาขาอื่นๆ เรียกว่าใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนาน

ที่สำคัญ โรงเรียนแพทย์ทุกแห่ง ได้สอนเรื่องความเป็น “แพทย์” มีคำสอนของพระมหาชนก พระราชบิดา ของในหลวงรัชกาล ที่แปดและ รัชกาลที่เก้าของปวงชนชาวไทย พระราชบิดา เป็นแพทย์ และเป็นพระบิดาแห่งวงการแพทย์ไทย ซึ่งแพทย์ ที่ดี ของ ไทยทุกคน ต้องใช้ พระราชดำรัสของท่านเป็นหลักยึด ด้วยกันตลอดมา มีใจความว่า

“ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอเป็น หมอ เท่านั้น แต่ ฉันต้องการให้เธอเป็น คน ด้วย
ขอให้นึกถึงประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์ เป็นกิจที่หนึ่ง
ประโยชน์ส่วนตัวเป็นกิจที่สอง
แล้วประโยชน์ สุข จะเกิดแก่ตัวท่านเอง ถ้าท่านครองธรรมะแห่งอาชีพไว้ให้บริสุทธิ์ ”

อาจารย์ในโรงเรียน แพทย์ ได้เป็นแบบอย่าง ที่ดีให้ มีแพทยสภา และแพทยสมาคม เป็นศูนย์รวมของเพื่อนร่วมวิชาชีพ แพทยสภา และแพทยสมาคม สอนให้ ยึดมั่นในจริยะธรรมแห่งวิชาชีพ ให้ หมอทุกคนรักและให้เกียรติ และดูแลเพื่อนร่วมวิชาชีพเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน และ การที่ให้แพทย์ต้องไปใช้ทุนให้รัฐบาล น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้แพทย์ทุกสถาบันได้หล่อหลอม เป็นกลุ่มเดียวกัน เพราะมีเป้าหมาย หน้าที่ ความรับผิดชอบ ต่อประชาชนร่วมกัน โดย มีวิชาการเป็นตัวเชื่อมโยง คือต้องใฝ่หาความรู้วิชาการใหม่ๆ ร่วมกันด้วย

“น้อง อยู่ ที่นี่ ได้ไหม?”
“พี่อยู่ที่นี่นานแล้วหรือยัง ?”
“คนไข้ที่นี่เป็นยังไงบ้าง”
“เหงาไหม”
“อยู่ให้ได้นะ น้องนะ”
เป็นประโยคที่แพทย์ ใช้ ถามไถ่กันตลอด และพอทราบกันว่ารุ่นไหน รุ่นไหน ก็จะนับถือให้เกียรติเป็นรุ่นพี่ รุ่นน้อง ไม่แยกสถาบันกันเลย

แพทย์ จะต้อนรับขับสู้ ห่วงใย กันเป็นอย่างดี ถ้าได้เดินทาง ไป พบ หากัน แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ ซึ่งกันและกัน เพื่อประโยขน์ของ มวลมนุษย์ร่วมกัน ช่วงตอนสามีดิฉัน ใช้ทุนรัฐบาล เราเคยไปหา ไปคราวะ แพทย์อาวุโส ทางเหนือ บางท่านเป็น ถึง ผู้อำนวยการโรงพยาบาลประจำจังหวัด ท่านก็พาไปทานอาหาร เลี้ยงดูปูเสื่อรุ่นน้อง หรือเป็น น้อง รุ่นลูก เป็นอย่างดี ดิฉันจึงซาบซึ้งในความสัมพันธ์ที่ดีในหมู่วิชาชีพแพทย์ตลอดมา

แพทย์คนใด ไม่มี น้ำใจ อย่างนี้ จะเป็นแพทย์ที่ แปลกแยก ออกไปทันที นี่คือวงการแพทย์ ไทย ค่ะ

ไม่ทราบว่าธรรมเนียมเหล่านี้ ยังปฏิบัติอยู่หรือไม่ ในแพทย์รุ่นใหม่ๆ ในปัจจุบันนี้ สำหรับดิฉันจะสอนลูกที่เรียนแพทย์ถึงสามคน ให้ระลึกถึง เรื่องนี้ตลอดมา

เกษตรสมบูรณ์ เมื่อ 25 ปีที่แล้ว ยังไม่เลือนราง ในความทรงจำ เมื่อ เริ่มทางเข้าอำเภอ ก็ แทบจะหันรถกลับ ถ้าไม่มีความพยายาม จริงๆ และเป็นถ้าคนอ่อนแอ ไม่เข้มแข็ง ท้อถอย ง่ายๆ ก็ คงไปไม่ถึง เรา ขับรถฝ่าฝุ่นสีแดงๆไป และรถโคลงเคลงไปตลอดทาง เข้าไปถึงอำเภอก็พบว่า เกษตร ช่างไม่ สมบูรณ์ ซะ เลย แห้งแล้ง และกันดารมาก มีบ้านอยู่ไม่กี่หลัง ตลาดเงียบมาก ร้านอาหาร ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านค้า ก็แทบจะไม่มีเลย ต้นไม้เขียวชอุ่มสมบูรณ์ แทบไม่มีเลย มีแต่ความแห้งแล้งและกันดาร

เดี๋ยวนี้ ไม่ทราบว่า เกษตร “ สมบูรณ์” หรือ ยัง “ ไม่สมบูรณ์ ” ชาว “ เกษตรสมบูรณ์ ” อ่านมาเจอก็ ส่งข่าวบอกกันบ้าง ถ้ามีโอกาสดิฉันและคุณหมอจะขออนุญาตไปเยี่ยมเยียน อีกครั้งให้ได้ค่ะ

ตอนนั้น ดิฉันพูดกับคุณหมอ ด้วยความตื่นเต้นมาก “ แหม....ชื่อ อำเภอนี้ หลอกเรา ให้มาเที่ยว นี่นา ”

ที่นั่น มีโรงพยาบาลขนาด10 เตียง มีแพทย์เพียง คนเดียว ดูแลประชากรทั้งอำเภอ โรงพยาบาล พัฒนามาจาสถานีอนามัย เราพบหมอรุ่นน้อง ดูเหมือนว่าจะจบจาก ร.พ รามาธิบดี เราก็รู้สึกว่าเป็นน้องของเราเอง เพราะเป็นหมอด้วยกัน น้องหมอท่านนี้ใส่เสื้อ กางเกง และ คาดพุงด้วย ผ้าขาวม้า เดินอยู่ในร.พ ถือกล้วย ในมือ ไว้ หวีหนึ่ง น้อง เล่าให้ฟังถึง ความน่าตื่นเต้นของ เกษตรสมบูรณ์ หลายอย่าง และ บอกว่า วันนี้จะทานกล้วยเป็นอาหารกลางวัน

หลังจาก รู้จักน้องดีมากแล้ว เราแสนจะชื่นชม น้องหมอท่านนี้ ท่านเป็นลูกผู้ดี มีตระกูล จำได้ว่า น่าจะ นามสกุล ว่า อรรถภิวัธน์ แต่ จำชื่อน้องไม่ได้ แล้ว น้องมาอยู่ในสภาพ ที่เกษตรไม่สมบูรณ์ อย่างนี้ได้ น่านับถือจริงๆ เราก็ support ซึ่งกันและกัน ดิฉันมีขนมไปฝากน้อง น้องแบ่งกล้วยมาให้ดิฉัน ครึ่งหวี ช่างเป็นอดีตที่ หวานชื่น และ หาไม่ได้อีกแล้ว

[maxwell007]

อำเภอ วานรนิวาส "วานรเมืองธรรมะ วัดเสพระตะเคียนใหญ่ หินเหิบไหมมัดหมี่ คอนศรีข้าวเหม่าหวาน หนองม่วงงานแข่งเรือ ม่วนเหลือบุญพระเวสสันดร ออนซอนอ่างเก็บน้ำห้วยโทง"

[สาวเมืองกะสิน]

ขอบคุณเด้อจ้าที่เอาคำขวัญม่วนๆประจำอำเภอมาให้อ่านจ้า ทำให้รู้จัก อ.วานรนิวาสหลายขึ้นจ้า
เฮ็ดให้อยากไปเที่ยวนำเน๊าะ แบบนี้ดีๆๆจ้า

อ่านแล้วกะเห็นด้วยกับคนเขียนเน๊าะ ว่าอีสานบ้านเฮามีแต่ชื่ออำเภอม่วนๆ อยากไปเที่ยวคือเพิ่นว่านั่นหล่ะ
ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้คนอีสานแท้ๆ ได้รู้จักถึงของดีอีสานบ้านเฮาเพิ่มขึ้นมาอีก อ่านแล้วรู้สึกภูมิใจจ้า

เว้าแล้วถ้ามีวาสนามีลูกสาวนำคะเจ้า สิตั้งชื่อว่า ส่องดาว ซะดอก
มีลูกชาย สิให้ชื่อ เมืองสรวง อิอิ จองไว้ก่อนหมู่เด้อจ้า