ยามค่ำลงตะวันโค้งตกดิน
ใจถวิลนำแต่บ้านยามไกลห่างมา
คึดฮอดดอกจำปาหน้าบ้านโรยริน
ร่วงลงสู่ดินหวลหอมชวนดอมดม
ยามลมพัดใบพร้าวหนาวในเนื้อหน่วง
เจ็บในทรวงห่วงหาอ้ายผู้ลาลืมบ้าน
แลงลงหนาวสะท้านใจอยากต้านเอิ้นส่ง
ฝากกลิ่นจำปาดงทวงสั่งเอิ้นพี่ซาย..ให้แน่เด้อ
[MUSIC]http://dc101.google.co.th:8080/img/17018165/87d18404/dlink__2Fdownload_2F5eZbfsaH_3Ftsid_3D20110713-000211-e781507e/preview.mp3[/MUSIC]
Bookmarks