เรากินคืนกลืนวันผลัดผันผ่าน
ในนามกาลเวลาเคร่งหน้าที่
แต่จะเร็วหรือจะช้าแผกกว่านี้
ก็ไม่มีผู้ใดสนใจเรา.......
โน่นหนุ่มสาวคู่หนึ่งพึงเสพสุข
เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างปล่อยว่างเปล่า
หวังผนิดชิดแอบร่างแนบเนา
หนึ่งคืนเขาคิดว่าหนึ่งนาที
นั่นคนยากหากชีวิตคิดรอโชค
สาปแช่งโลกขณะเขาเฝ้าถดหนี
ปล่อยเราล่วงเลยไปมิไยดี
หวังเศรษฐีแต่ทำไมเขาไม่ทำ
เราเตือนโลกเตือนคนร้อนฝนหนาว
แต่ทุกก้าวกาลเวลากลับว้าเหว่
ใครคิดถึงเราหรือยังหรือลังเล
เรามีเวลาไว้เพื่อใครกัน?
Bookmarks