ฐานแห่งความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ซ้อนๆกันเข้าไปถึงชั้นในของชีวิต เริ่มแต่ความประพฤติที่ดีงาม เกื้อกูลต่อการอยู่ร่วมกันด้วยดีของมนุษย์

จิตใจที่ผ่องใสบริสุทธิ์ สดชื่นเบิกบาน นึกคิดในทางที่ดีงาม มีเมตตาและไมตรี เป็นพื้นอันมั่นคงตลอดจนความหยั่งรู้เท่าทัน ในความจริงของสิ่งทั้งหลายที่ทำให้จิตใจยืนตัวเป็นอิสระได้ไม่ต้องเกาะยึดขึ้นต่อสิ่งอื่น เรียกสั้นๆว่า ศีล สมาธิ ปัญญา สามอย่างนี้เป็นทั้งตัวความสุขและหลักประกันของความสุขที่บริสุทธิ์แท้จริงไม่ขุ่นมัวเศร้าหมอง และไม่กลับกลาย 8)