ตอนเป็นเด็กน้อย ยามมีหมอลำที่บ้าน
เด็กน้อยอย่างเฮากะสิห่าว(อาการคล้ายเพลงเมียห่าว)เป็นพิเศษ
อาบน้ำแต่งโตแต่เว็น
เขี่ยวอิแม่กะอิพ่อ ลางเทื่อ พ่อได้พาลงซื้อขนมสาก่อน
เพราะว่าหมอลำบ่ลำง่าย เพิ่นชังมันแอ่วหั่นน๊า
แต่กะบ่สมอยากเบิ่งดอก
เขาเต้นโชว์ยังบ่ทันจบกะหลับแล่ว อิอิ
ยากอิพ่อได้อุ้มขึ้นมานอนอีก
เถ่าละบ๊อ เฮานี่กระดาย
คือคิดฮอดความหลังว๋า
ช่วงเป็นวัยรุ่น กะห่างหายจากการเบิ่งหมอลำ
อยากอาย เพิ่นเป็นสาวซำน่อยหั่นน๊า
จนว่าบัดนี้ จั่งได๋กลับมาหาหมอลำอีก
เริ่มตั้งแต่ ตอนเรียนมหาลัย
แบบว่ามาอยู่ไกลบ้าน คิดฮอดบ้านกะฟังเพลงลูกทุ่ง-หมอลำ
สงสัยมันจิฝังเข้าสายเลือดแล้วล่ะ
อ้ายลูกแพรกะอ้ายฝ้าย สุดที่เลิฟของเรา
วันที่ไปเบิ่งเพิ่นบันทึกการแสดงตลกชุด 16 นำ ม่วนหลายๆ
รถสายนี้ผ่านบ้านไผแหน่น้อนิ อิอิ
ผุสาวกะงาม โอ๊ยย เว้ามายิ่งอยากเบิ่ง
บ่คิดบ่ฝัน ว่าชีวิตนี้สิได้ถ่ายรูปคู่อ้ายฝ้าย
ฝันที่เป็นจริงของเฮา :)
อ้างข้อความนี้
Bookmarks