บ่าวโพธิ์ศรีสุวรรณ_ช้ำรัก
Guest
หนึ่งขี้เกียจ...แต่เขาไม่....ให้เจ้าเศร้า
อ้อนง้อสาว...ที่รัก....ทักโทรไป
คอยถามข่าว...คอยเป็นห่วง..แต่ดวงใจ
ชัดแน่ใช่...เทอร์พิเศษ...นวล..ลออ
สองบ้างาน...ก็ยัง...ปล่อยจากงาน
ไว้เวลา...ที่ว่าง...ค่อยสร้างต่อ
หวังเพียงเพื่อ...ทานข้าวเย็น..กับนางรอ
เท่านี้พอ...ก็รู้...ว่าสุขจริง
สามถึงติด...เพื่อนฝูง...หมู่สหาย
ก็มิคลาย...เว้นถอย...ปล่อยทอดทิ้ง
เพราะอยากให้...เทอร์รู้...ว่ารักจริง
ไม่กลอกกลิ้ง...อยู่ใกล้ใกล้...เป็นคู่สม
สี่นี้อยาก...อยู่กับเจ้า...ตลอดเวลา
แม้จากลา...รังสิต....พิชิตสีลม
ไม่อยากให้...ดวงใจน้อย...ต้องตรอมตรม
ก็ดั้นด้น...มาฟัง...คำหวานใจ
ห้าแม้เห็น...สาวงาม...สวาทตา
เดินชนมา...ถึงเซ็กซี่..ดีแค่ไหน
ในเมื่อดวงหทัยนั้น..ให้เทอร์ไป
อาการไม่...วูบวาบ...สะท้านสั่น
หกบุพเพสันนิวาส...ในกาลก่อน
เคยต่อกลอน..สอนฝัน..กันยามนั้น
ตอนที่เห็น....กันเข้า....ในคืนวัน
ใจถึงลั่น...ดังลูกปืน..ลืมกระบอกมา
เจ็ดแม้เธอ...ดูแปลกแปลก..แตกต่างไป
ความบ้าใคร่....กลายเป็นเล่ห์...เสน่หา
ถึงกับที่...กระตุ้น....หนุนรักพา
ลุ่มหลงใน....กานดา....จนลืมตัว
แปดใส่ใจ....ในตัวเจ้า....เอามากมาก
ถึงกับอยาก....รู้ทุกอย่าง...กระจ่างหัว
อยากทำให้...เทอร์ยิ้มได้..ไม่ต้องกลัว
ไม่มีมั่ว....หญิงอื่น....หมื่นแสนพัน
เก้าถึงกับ.....คิดถึงอยู่....ทุกนาที
เพ้อว่ามี.....คนเคียงคู่....อยู่ในฝัน
พอตื่นมา....ก็เรียกหา.....กันพัลวัน
ความรักมั่น....ชัวร์แท้....แม่น่าชัง
สิบสุดท้าย....ก็ได้คลาย....ความเจ็บปวด
ที่เคยชวด....กับแฟนเก่า....มาเนาหลัง
ได้เทอร์มา....แทนที่....เติมกำลัง
เสริมพลัง....ให้ใจแกร่ง...แนบตักนวล :):):g:):)
Bookmarks