กำลังแสดงผล 1 ถึง 7 จากทั้งหมด 7

หัวข้อ: สาวโรงงาน ชีวิตแสนรันทด..ใครเล่าจะเยียวยา

  1. #1
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ ฝนหลวง
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    1,235

    รอบยิ้มพิมใจ สาวโรงงาน ชีวิตแสนรันทด..ใครเล่าจะเยียวยา

    "ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นได้ แต่สำหรับพวกเราแล้ว โอกาสได้เลือกยังยากเลย" น้ำเสียงท้อแท้เต็มกลืนที่ "ชัชชนก ศรีเจริญสุข" สาวโรงงาน วัย 37 ปี สะท้อนความขมขื่นที่เธอเผชิญอยู่ ซึ่งจะมีกี่คนที่รู้ว่าพวกเธอต้องตรากตรำทำงานกันแค่ไหน กว่าจะสู้ชีวิตให้ผ่านพ้นได้ในแต่ละวัน

    "ชัชชนก" เป็นอีกภาพของคนที่ต้องจากบ้านเข้ามาแสวงโชคในเมืองกรุง ด้วยความหวังว่า สักวันอาจมีสภาพชีวิตที่ดีขึ้น จริงอยู่การมีงานทำในโรงงานทอผ้า ย่านแจ้งวัฒนะ อาจเป็นรายได้ที่พอกพูนได้จากความขยันที่เป็นทุนเดิม แต่ทว่าการที่ต้องยืนทำงานเป็นคนงานรีดผ้า วันละกว่า 15 ชั่วโมง ตั้งแต่เป็นสาวรุ่น ไม่มีใครคาดคิดว่าวันหนึ่งเธอต้องกลายเป็นผู้ป่วยโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทและกล้ามเนื้อหลังอักเสบอย่างรุนแรง เพียงเพื่อให้มีรายได้วันละไม่ถึงสามร้อยบาท

    "เป็นเวลานานเกือบ 10 ปี ที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ ตื่นตี 5 ไปเข้างาน 8 โมง แต่กว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนทุกวัน วันไหนไม่ได้ไปทำงานก็ไม่ได้เงินหรือถ้าไปเข้างานสายก็จะถูกหักเบี้ยขยันครั้งละ 200 บาท ทั้งที่ใน 15 วันนายจ้างจะจ่ายเบี้ยขยันให้แค่ 400 บาท เมื่อต้องถูกหักครั้งละ 200 บาท เงินพิเศษที่ได้มาก็ไม่เหลืออะไรแล้ว"

    ชัชชนกเล่าว่าสิ่งที่เราเรียกร้องมาตลอดคือ อยากให้กองทุนเงินทดแทนมีหมอ ด้านเวชศาสตร์ เพื่อวินิจฉัยโรคที่เกิดจากการทำงาน เพื่อจะได้ช่วยเรื่องค่ารักษาพยาบาล เพราะปัญหาที่เกิดขึ้นวันนี้พวกเราทำงานแทบตาย เมื่อเจ็บป่วยไปใช้สิทธิรักษากับประกันสังคม แต่พอตรวจแล้ว หมอกลับบอกว่าเป็นโรคกล้ามเนื้ออักเสบรุนแรงที่ไม่เกี่ยวกับงาน ทำให้สิทธิที่ควรได้ เช่น ค่ายา ครั้งละ 35,000 บาท รวมถึงเงินชดเชย 60% ของค่าจ้างรายเดือน เนื่องจากต้องหยุดงานกลับไม่ได้เลย

    "นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเราต้อง ออกมาชุมนุมประท้วงขอความเป็นธรรม เพราะถ้าไม่พูด ปัญหาก็หมักหมม วันนี้มีชีวิตอยู่มันจึงต้องทนลำบาก ถ้าไม่ทำก็อดตาย"

    เฉกเช่น "วราภรณ์ ลาวัลย์วิวัฒน์" อีกสาวโรงงานในแผนกแพ็กกิ้ง ด้วยชั่วโมงบินในการทำงานนานถึง 15 ปี วันนี้สิ่งที่ได้รับจากความขยันทำงาน คือ เส้นเลือดฝอยขาซ้ายแตกเพราะต้องยืนบรรจุสิ่งของทั้งวันไม่มีวันหยุด

    แต่ที่หนักหนากว่านั้นเห็นจะเป็นกรณีของ "จุฑามาศ พัดทอง" ฉันทนาที่ประสบกับโรคข้อเข่าเสื่อม กล้ามเนื้ออักเสบเรื้อรัง ถึงขั้นที่เธอได้ผ่านประสบการณ์ผ่าตัดเข่ามาแล้ว เพราะความจริงที่ไม่อาจหลีกพ้นจากผลของการถีบจักรทำงานหามรุ่งหามค่ำเป็นสิบปี ขนาดคุณหมอโรงพยาบาลภูมิพลขอร้องให้เลิกอาชีพนี้ มาแล้ว แต่เธอก็ยังทนทำ วันนี้ถ้าชีวิตเลือกได้จุฑามาศคงไม่เดินในเส้นทางสายนี้เป็นแน่

    ทั้งหมดนี้ยังเป็นคำถามเดิม ๆ ทำไมฉันทนาไทยยังคงมีคุณภาพชีวิตย่ำแย่ และคงทนทำงานในสภาพที่ขาดการเหลียวแลเต็มที??.

  2. #2
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ หมูน้อย
    วันที่สมัคร
    Jul 2007
    ที่อยู่
    เหนือสุดในสยาม
    กระทู้
    1,977
    บล็อก
    17
    ในฐานนะที่ใช้ชื่อ....สาวโรงงาน....เป็นนามแฝง
    ก็ขอให้กำลังใจสาวโรงงานทุกคนในการดำเนินชีวิตนะค่ะ..
    "รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน

  3. #3
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ นวรัตน์
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    687

    ความเยือกเย็น

    ถึงสิบ่ได้เป็นหนุ่มโรงงาน 8)
    กะขอให้กำลังใจสาวโรงงานทุกคนเด้อ

    สู้ๆ.. สู้ต่อไปสาวโรงงาน :) :) :)


  4. #4
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ ไก่น้อย
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    นครโคราช
    กระทู้
    4,928
    บล็อก
    8
    อ่านเเล้วรู้สึกรัดทดกับชีวิตสาวโรงงานจั่งได่บุ ... บ่อยากสิเถียงดอก เพราะหลายสิ่งหลายหม่องเฮาบ่รู้นำเพิ่นเนาะ เเต่ว่าอาจสิบ่เเม่นความจริง 100% กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็น สาวโรงงาน เเต่ในฐานะที่เป็นอีกคนนึง ที่ได้ชื่อว่าเป็นสาวโรงงานอย่างเต็มโต กับความเป็นอยู่ กับสิ่งที่ได้รับสูมือนิกลับการดำรงชีวิต ภายใต้ที่ทุกท่านเรียกขานว่าสาวโรงงาน บอกได้เลยว่า บ่ได้ด้อยไปกว่าอาชีพที่ท่านเห็นว่ามีเกียรติเเต่อย่างใด บ่ว่าสวัสดิการ การรักษาพยาบาล เงินกองทุนสำรอง เเม้กระทั่งเงินเดือนที่ได้รับจากการเป็นสาวโรงงาน ภูมิใจเเละพอใจกับอาชีพนี้ค่ะ
    กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)

  5. #5
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา
    มิสบ้านมหา 2012
    สัญลักษณ์ของ ติ๊กต็อค
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    กระทู้
    2,065
    บล็อก
    3
    เห็นด้วยนำเอื้อยไก่ค่ะ บางคน อาจคิดว่าเฮ็ดงานโรงงาน บ่ ดี แต่ในทางตรงข้าม อาจจะมีส่วนที่ดีอยู่ กะได้ ในฐานะที่เป็นสาวโรงงาน คนนึง ติ๊กคิดว่าในส่วนของ โรงงานที่ติ๊กอยู่ กะถือว่า Ok ค่ะ ต้องเบิ่งพร้อมว่า ในโรงงานที่ เฮาเฮ็ดอยุ่เขามีมาตรฐานของโรงงานขนาดได๋ อย่างโรงงานที่ บ่มี มาตรฐาน กะบ่มีอิหยังให้ต่อรองกับคนมีอำนาจในบริษัทได้ เช่น โรงงานต้อง มี Iso มี สหภาพแรงงาน
    ถ้ามี.. ก้อสบายใจได้เลยค่ะว่าจะไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบ จากนายจ้างได้ 8)
    :heart: ไทอุบล คนเมืองนักปราชญ์:heart:

    http://up.how2phin.com/pictures/a46ce89bb69277bd7b1a2f0912d7cb05.gif

  6. #6
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ ไก่น้อย
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    นครโคราช
    กระทู้
    4,928
    บล็อก
    8
    เดวนิที่ทำงานเอื้อยไก่บ่มี ISO แล้วจ้าติ๊กเพิ่นว่ามันโบราณเเล้วพะนะ ตอนนี้กะเข้ากลุ่มของ EICC หรือ Electical Industry Code of Conduct (ข้อกำหนดทางด้านจริยธรรมเเรงงานกลุ่มอิเลกทรอนิกส์ ) มาใช้เเทนเพราะว่ามีมาตรฐานที่ชัดเจนเกียวกับการใช้เเรงงานกับสิ่งเเวดล้อม รวมไปถึงชีวะอนามัยในการทำงาน ถ้าองค์กรใด่บ่ได้เข้าร่วมกะสิถึกกีดกันการส่งออกบ่ให้เข้าไปในโซนยุโรบว่าส่านน .. เพิ่นว่าดอกหว่า 8)
    กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)

  7. #7
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23
    ป้าดฟังสาวโรงงานสมัยนี่คุยกันละ..แม่บ้านอย่างพี่มึนคัก..

    ปล.อั่นกะเคยได่ยินน้องสาวเว่าถึงเรื่องหมู่แกให้ฟังคือกันว่า หมู่สนิทแกคนนึงสิแต่งงานกะคนในวัง(เพิ่นเป็นคนรับใช้ในวังมาตั้งแต่กำเนิด เกิดอยู่ในตระกูลพวกมหาดเล็กมาตั้งแต่ก่อนจ้า )วะซั่น แกว่าหมู่คนนิแกทำงานโรงงานละกะส่งโตเองเรียนรามจนจบ พอจบแล่ว แกกะยังเต็มใจที่สิทำงานโรงงานหม่องเก่า แกว่าแกทำมาดนแล่ว เพื่อนฝูงกะอบอุ่น ค่าตอบแทนแกกะพอใจแล่วพะนะ ..อนาคตแกกะดีเนาะ ..คักๆๆ:g สาวโรงงานจงเจริญๆเด้อน้องไก่ น้องติ๊ก(t
    มองต่าง..อย่างปลง

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •