อยู่ตรงนี้นะ..อยู่ใกล้ๆ ...
สียงขขอรอ้งจากความห่างไกล.. เท่าที่เห็น
เสียงเพรียก ..จากความรักที่ไม่เคยได้..อย่างที่เป็น..

หากหัวใจ..เปียกชุ่มไปดว้ยน้ำตา..
ได้ความห่วงใย...มาห่มหนา ๆ ..อย่างนี้.
ได้ความรัก..ความอาทร.จากคนไม่รู้รู้จักกันดี..
ก้อพอแล้วที่..จะออกก้าวเดิน..
เพราะความรู้สึก...ของสองเรา..
จะทอดยาว..ดั่งชายหาดที่ตื้นเขิน..
มีน้ำซึมซับ..ทยอยสาด..ไม่ขาดเกิน..
เป็นเพียงความงดงามผิวเผิน...ที่มันเกินกว่าจะบรรยาย
กลิ่นแดดกรุ่น..อุ่นไอ..ที่ได้รู้สึก..
ชว่ยแต่งเติม..ชีวิตส่วนลึกๆที่ขาดหาย
เป็นสายลมอุ่น...อาทร..ลอ้มรอบกาย..
ดั่งสายใย..จากใคร..ที่หัวงดี..