อยากพบเธอ.. ยิ่งนัก.. ใจแคว้งคว้าง
อารมณ์ค้าง .. แกล้งไม่ว่าง.. ฉันเก้อเขิน
ต่อนี้ไป.. ไม่เหมือนเก่า.. เราต้องเมิน
เพราะบังเอิญ.. ก็หยิ่งพอ.. ง้อไม่เป็น
ทั้งที่รู้.. อยู่ว่าเรา .. เฝ้าจงรัก
เหตุใดจัก.. ทำเล่นตัว.. มัวเฉไฉ
หากเธอถาม.. เชือดด้วยคำ.. “คอยทำไม”
จะตอบว่า.. “คอยคนรักใหม่.. มิใช่เธอ”