o0**...ความคิดถึง...**0o
เคยมั๊ย....
เมื่อคุณคิดถึงใครบางคน คุณรู้สึกทรมาณ
เพราะคุณคิดไปว่า เขาคนนั้นอาจจะไม่ได้คิดถึงคุณอยู่...
แม้ว่าการได้คิดถึงใครสักคนนั้นจะเป็นทุกข์บ้าง
...แต่ก็ชุ่มชื่นหัวใจ
ทำให้คุณต้องมานั่งคิดกระวนกระวายว่า คุณมีความหมายกับเขาบ้างหรือเปล่า
เขาจะแคร์คุณบ้างหรือเปล่า...
...คุณจะรีบรับโทรศัพย์ทันที เพราะคิดว่าอาจจะเป็นเขาคนนั้น
คุณลองมองออกไปนอกหน้าต่าง เพร่ะคิดว่าเขาอาจปรากฏตัวอยู่ที่นั่น
...คุณนั่งอยู่หน้าทีวี แต่จิตใจกลับคิดถึงเขาคนนั้น จนทำให้พลาดตอนอวสานของละครเรื่องโปรด
...คุณเอนกายลงบนเตียง ก็พลันคิดถึงช่วงเวลาที่ไปไหนต่อไหนด้วยกัน
คุณคิดถึงแต่ว่า เราคงจะได้มานั่งมองดาวด้วยกันอีก คุยกันทุกเรื่อง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความฝัน หรืออนาคต...
...คุณออนไลน์อินเตอร์เน็ต เพื่อหวังจะได้พบเขา และก็เริ่มวิตกกังวลว่า
เขาจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า เมื่อเขาไม่ได้ออนไลน์หรือตอบกลับมา
...การได้คิดถึงใครบางคน เป็นหนทางหนึ่งที่ช่วยให้คุณเติบโต
และได้สำผัสกับความเปลี่ยวเหงา...
...มันสอนให้คุณเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความอ้างว้าง
และทำให้คุณรู้จักกับอีกความรู้สึกหนึ่ง นั่นคือ...ความว่างเปล่า
...บางครั้ง มันก็รู้สึกดี ที่ได้คิดถึงใครสักคน
เพราะมันทำให้คุณรู้ว่า คุณไส่ใจใครคนนั้น
และคุณปล่อยใจที่จะสำผัสความรู้สึกรักและไส่ใจที่มีเขา
แต่ในขณะเดียวกัน การที่คิดถึงใครคนนั้น
โดยที่เราไม่รู้ว่าเขารู้สึกเหมือนกับเราหรือเปล่า
ช่างเป็นความรู้สึกที่ทรมาณเหลือเกิน และคุณกลับรู้สึกว่า
...คุณถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง
...ดังนั้น หากคุณคิดถึงใคร จงบอกให้เขาได้รับรู้บ้าง
และเช่นเดียวกัน ถามเขาซิว่า เขารู้สึกอย่างเดียวกันหรือเปล่า
อย่าปล่อยให้ความรู้สึกคิดถึง เปลี่ยนแปรเป็นความอิจฉาหรือความหวาดระแวง...
...หากใครคิดถึงคุณ จงบอกเขาเถิด ว่าคุณทราบแล้ว
หากคุณคิดถึงเขา ก็จงบอกเขาเช่นกัน อย่าให้เขา"รอ"เลยนะ....
" เมื่อใครคนหนึ่ง คิดถึงใคนสักคน ไม่มีเหตุผล เหตุผลไม่มี
ถึงคิดกี่ที ก็มีแต่คิดถึง....ถึงคิด ก็คิดถึง "
...คิดถึงพี่น้องบ้านมหาทุกคนครับ...
อ้างข้อความนี้
Bookmarks