ไม่สูญเสียกันและกันไป..ก้อไม่รู้ค่า

[ฝนหลวง]

ไม่สูญเสียกันและกันไป..ก้อไม่รู้ค่า
ตอนอยู่ใกล้กันก้อมีแต่เรื่องไม่ดีหั้ยนึกถึง
จวบจนวันที่จากกันไปไกลแสนไกลแล้ว
เรื่องดีๆที่แสนซึ้งจัย..
ถึงจะกลับมาปรากฎในจัยเราอีกครั้ง
ใครหลายคนเมื่อยามที่อยู่กับคนรัก
ก้อมีแต่ต่อว่าถึงข้อเสีย ถึงความบกพร่องของเขา
แต่พอเลิกล้างจากกันไปแล้ว
ถึงมานั่งพูดพร่ำถึงความดีของเขาหั้ยใครๆฟัง
ใครหลายคน...เมื่อยามที่อยู่กับคนรัก
ไม่ว่าจะทำผิดต่อเขาสักกี่ครั้ง
ก้อไม่เคยคิดที่จะพูดคำว่าขอโทษ
แต่พอได้เดินแยกทางจากกันไปแล้ว
กลับได้ยินคำว่าขอโทษ
ดังก้องขึ้นในหัวจัยตัวเองเป็นร้อยพันคำ
ใครหลายคนยืยยันอย่างหนักแน่นว่า..
"ต่อหั้ยเลิกกับคนคนนี้ไป ฉันก้ออยู่ได้"
แต่เพียงแค่ ต้องใช้ชีวิตผ่านไปวันๆเดียวโดยไม่มีเขา...
น้ำตาแห่งความเดียวดายก้อไหลพรากลงมาเปื้อนหน้า
พร้อมกับถ้อยคำแห่งความเสียดายที่ดังขึ้นว่า...
"ถ้ารู้ว่าขาดเขาแล้วต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้
วันนั้นฉันคงไม่ปล่อยหั้ยเขาเดินจากไป"
นี่แหล่ะเรียกว่าความเสียดายที่ไร้ค่า
ถึงจะเสียดายแค่ไหน...อดีตก้อย้อนคืนกลับมาไม่ได้แล้ว
หรือแม้จะร้องหั้ยอ้อนวอนอย่างไร...คนที่เราเคยมองไม่เห็นค่า
เขาก้อคงไม่เลือกที่จะกลับมาอยู่อย่าง
คนไม่มีค่าในชีวิตของเราอีก
และสุดท้าย...
คนที่จะต้องเลียจัยมากที่สุดก้อคือตัวเราเอง
....ทีมารู้ตัวในวันที่สาย
เมื่อสิ่งมีค่าที่สุด..ได้หลุดลอยไปจากชีวิตของเราแล้ว
...อย่าเชื่อมั่นนักเลยว่าคนที่เราเบื่อหน้าในวันนี้
...จะไม่ใช่คนที่เราโหยหาคิดถึงในวันข้างหน้า
...ตราบใดที่เรายังไม่สูญเสียเขาไป
...เราก้อไม่มีวันรู้หรอก

[น้ำตาล]

อยากหยิบยก โยนออกได้
เจ็บจำ จน ล้นใจ
หมองสิ้นไหม้ เผามอดจม

อดีต ยอก ย้อนถอน
ประหวัดวอน จิตขื่นขม
ซมซาน ซ่าน ซบซม
อดีดถม จมผืนดิน

เข็ดหรือ ไม่ ยากตอบ
หลายวนรอบ ชนมากสิ้น
หทัย แหว่ง แบ่งบิน
ถูกเฉือนวิ่น ด้วยคมคำ

คำคน คม กว่ามีด
คมบาดกรีด ผ่าลึกล้ำ
ผ่าแบะ แบ่ง ระกำ
ชอกช้ำกล้ำ กลืนฝืนทน

ทนทน คง ฝืนจิต
ต้านต่อพิษ แพร่แผ่พ่น
ต้านนี้ สิ ฝืนทน
เหลือชีพชนม์ คนไร้ใจ

[นกขมิ้นน้อย]

ถูกต้องแล้วเมื่อไม่จากก็ไม่คิด
ไม่พินิจพิจารณาคอยแต่รำคาญ
ถ้าอยากให้รักยืนยาวกันเนานาน
ก็อย่าหาญรักกันให้มันคลาย

:)

[นวรัตน์]

...อย่าเชื่อมั่นนักเลยว่าคนที่เราเบื่อหน้าในวันนี้
...จะไม่ใช่คนที่เราโหยหาคิดถึงในวันข้างหน้า
...ตราบใดที่เรายังไม่สูญเสียเขาไป
...เราก้อไม่มีวันรู้หรอก

ถูกต้องแล้วครับพี่น้อง

[pui.lab]

...อย่าเชื่อมั่นนักเลยว่าคนที่เราเบื่อหน้าในวันนี้
...จะไม่ใช่คนที่เราโหยหาคิดถึงในวันข้างหน้า
...ตราบใดที่เรายังไม่สูญเสียเขาไป
...เราก้อไม่มีวันรู้หรอก