วิกฤติคือโอกาสทอง

[ต้นข้าว]

วิกฤติคือโอกาสทอง
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก


ณ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชาวนาคนหนึ่ง
เลี้ยงลาไว้ตัวหนึ่งซึ่งแก่มากแล้ว
ด้วยความโง่ของมันดันเดินซุ่มซ่าม
ไปตกบ่แห่งหนึ่ง มันร้องครวญคราง
อยู่เป็นเวลานาน ชาวนาเอง
ก็พยายามใคร่ครวญ
หาวิธีที่จะช่วยมันขึ้นมา

ในที่สุดชาวนาหวนคิดขึ้นมาได้ว่า
เจ้าลาก็แก่เกินไปแล้ว อีกอย่าง
บ่อนี้ก็ต้องกลบไม่คุ้มที่จะช่วยเจ้าลา
ชาวนาจึงไปขอแรงชาวบ้าน
เพื่อมาช่วยกลบบ่อ ทุกคนใช้พลั่ว
ตักดินสาดลงไปในบ่อ ครั้งแรก
เมื่อดินถูกหลังลา มันตกใจ
และรู้ชะตากรรมของตนเองทันที
มันร้องโหยหวน สักพักหนึ่ง
ทุกคนก็แปลกใจที่เจ้าลาเงียบไป



หลังจากชาวนาตักดินใส่บ่อได้สักสองสาม
พลั่ว เมื่อเหลือบมองลงไปในบ่อ ก็พบกับ
ความประหลาดใจที่ลามันจะสะบัดดินออกจาก
หลังทุกครั้งที่มีผู้สาดดินลงไป แล้วก้าวขึ้นไป
เหยียบบนดินเหล่านั้น
ยิ่งทุกคน พยายามเร่งระดม
สาดดินลงไปมากเท่าไร
มันก็ก้าวขึ้นมาเร็วได้มากยิ่งขึ้น
ในไม่ช้าทุกคนต่างประหลาดใจในที่สุด
เจ้าลาสามารถหลุดพ้นจากปากบ่อดังกล่าวได้

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ชีวิตนี้อุปสรรคต่างๆ ที่ถาโถม
เข้ามาหาเราก็เปรียบเหมือน
ดินที่สาดเข้ามาหาเรา จงอย่า
ท้อถอยและยอมแพ้ จงแก้ไขมัน
เพื่อที่จะก้าวสูงขึ้นเรื่อยๆ
เปรียบเหมือนลาแก่ที่หลุดพ้น
จากบ่อได้ ฉันใดฉันนั้น

อุปสรรคมีไว้ให้ก้าวข้ามไป



ชีวิตคนเราก็เช่นกัน
เราก็ต้องประสบกับโลกธรรมแปดเป็นธรรมดา
คือ ได้ลาภ ได้ยศ สรรเสริญ สุข
ก็ต้องมีเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์
แต่เมื่อเรามีทุกข์ มีปัญหา
หรือต้องประสบกับวิกฤติหนักหนาสาหัสแค่ไหน
ก็ให้อาศัยขันติ มีความอดทน

เมื่อมีความทุกข์ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด
ตั้งสติใช้ปัญญา อาศัยอดทน อดกลั้น
หยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ก่อน
ไม่ต้องคิดที่จะแก้ปัญหาภายนอก



กำหนดรู้ลมหายใจออกยาวๆ ลมหายใจเข้าลึกๆ
ให้มีสติ มีความรู้สึกตัวกับลมหายใจเข้า ลมหายใจออก
ติดต่อกัน ต่อเนื่องกัน มีสมาธิตั้งมั่นกับลมหายใจ
ปล่อยวางความรู้สึกที่ไม่ดี ปล่อยวางจิตใจให้ว่างๆ
ว่างจากอดีต ว่างจากอนาคต ว่างจากความไม่สบายใจ
เหลือแต่จิตที่มีแต่ความรู้สึกตัว เบิกบานใจ
โอปนยิโก น้อมเข้าไปหาธรรมชาติของจิตที่เป็นประภัสสร
บริสุทธิ์ผ่องใส เมื่อจิตสงบสบายแล้ว
จึงค่อยๆ คิดแก้ปัญหาด้วยสติปัญญา เมื่อจิตใจดี
สบายใจทุกอย่างแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะค่อยๆ ดีขึ้น
ให้มีความหวัง กำลังใจที่จะต่อสู้



ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน
ขุมทรัพย์ก็มีอยู่ที่นั่น

ทุกข์ที่สุดอยู่ที่ไหน
สุขที่สุดมันก็อยู่ที่นั่น
นี่เป็นความจริง

ไม่ว่าจะมีวิกฤติ
หรือเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นกับเรา
สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือรักษาใจของเราให้ดี
ให้มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
เป็นคุณธรรมประจำใจของเรา

ตั้งใจทำความดี
รักษาคุณงามความดี ความถูกต้อง
ด้วยจิตใจที่หนักแน่น
ไม่หวั่นไหวในทุกสถานการณ์
ให้ชีวิตทั้งหมดอยู่ด้วยอานาปานสติ
คือทำหน้าที่ปัจจุบันให้ดีที่สุด
ด้วยใจดี สุขใจ


........................................................

คัดลอกบางตอนมาจาก ::
หนังสือ...มีขันติ คือให้พรแก่ตัวเอง
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

[นวรัตน์]

สติ = ความรู้สึกตัว



<TABLE style="BORDER-RIGHT: #c0c0c0 1px; BORDER-TOP: #c0c0c0 1px; BORDER-LEFT: #c0c0c0 1px; BORDER-BOTTOM: #c0c0c0 1px" width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-RIGHT: #c0c0c0 1px; BORDER-TOP: #c0c0c0 1px; BORDER-LEFT: #c0c0c0 1px; BORDER-BOTTOM: #c0c0c0 1px" align=left width="100%">

อาจจะมีบางคนสงสัยว่าการมีสตินั้นเป็นเช่นไร? ผมขอให้ความหมายของการ
มีสติง่ายๆ ว่า การมีสติก็คือ การมีความรู้สึกตัว ผู้ใดมีความรู้สึกตัว ผู้นั้น
ก็สามารถเลือกที่จะทำความดี-ละความชั่วได้ ผู้ใดมีความรู้สึกตัว จิต
มันก็บริสุทธิ์ เมื่อมีความรู้สึกตัว เราก็ไม่ทำความชั่ว คิดก็ไม่กล้าคิด พอ
คิดขึ้นมาก็เห็นแล้วว่าหากกระทำลงไปนั้นจะเป็นความดีหรือชั่ว แต่หาก
เราขาดสติ ไม่รู้สึกตัว เราอาจจะคิดอะไรก็ได้ คิดบ้า ๆ บอ ๆ มนุษย์เราสมัยนี้
มักจะทำอะไรโดยขาดสติ ก่อนที่เราจะพูด ก่อนที่เราจะทำ เราต้องคิดเสียก่อน
โดยลำพังแล้วความคิดทำความดีด้วยตนเองไม่เป็น ทำชั่วไม่เป็น หากแต่ก่อน
ที่จะทำดีเป็นเพราะจิตคิดดี ก่อนที่จะทำชั่วเพราะจิตคิดชั่ว การมีสติมีความรู้สึก
ตัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของความเป็นมนุษย์ เป็นทั้งหมดของชีวิต เมื่อมีสติมี
ความรู้สึกตัวเราก็จับได้ทั้งหมด จับได้ว่าเมื่อกายอยู่ตรงนั้น วาจาก็อยู่ตรงนั้น
ใจก็อยู่ตรงนั้น ถ้าผู้ใดเข้าถึงความรู้สึกตัวได้ทั้งหมดของชีวิต เวลาใดที่เกิด
อารมณ์ขึ้นมาพอเรามีความรู้สึกตัวมันจะคอยควบคุมอารมณ์ที่เกิดขึ้นได้

</TD></TR><TR><TD style="BORDER-RIGHT: #c0c0c0 1px; BORDER-TOP: #c0c0c0 1px; BORDER-LEFT: #c0c0c0 1px; BORDER-BOTTOM: #c0c0c0 1px" width="100%">

การมีสติหรือความรู้สึกตัวนี้แหละ จะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตของเราได้ พอเรามี

สติเราจะทำอะไรก็จะเกิดความรู้สึกตัว ว่าเรากำลังจะทำอะไร ความรู้สึกตัวจะ
เป็นเสมือนเข็มทิศที่จะนำทางสำหรับการดำเนินชีวิตของเรา เช่นบางคนกวาด
บ้านไม่มีสติไม่ความรู้สึกตัว ขณะกวาดบ้านไปก็คิดไปว่า คนนั้นไม่ช่วย คนนี้
ไม่ช่วย เรากวาดคนเดียว เราทำคนเดียว คนนั้นทำให้รกรุงรัง คิดไปต่างๆ
นานา เกิดทุกข์จากการไม่มีสติไม่ความรู้สึกตัว เป็นต้น นักเรียนที่ยกพวกตีกันก็
เช่นกัน เวลาเดินทางไปเรียน นั่งไปบนรถเมล์ก็ขาดสติ ไม่รู้สึกตัวว่าตนเอง
กำลังจะเดินทางไปทำอะไร? และต้องมีหน้าที่อย่างไร? แต่กลับไปคิดถึงเรื่อง
ที่ไม่ใช่หน้าที่ของการเป็นนักเรียน ไปทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องนักเรียนกลายเป็น
นักเลงไปเพียงชั่วพริบตาเพราะคิดไม่ได้ ไม่รู้สึกตัว ขาดสติ หรือหนุ่มสาววัย
รุ่นสมัยนี้ก็เช่นกันได้เสพ ได้เห็นภาพยนต์ หรือสื่อลามกต่างๆ ทำให้ขาดสติ
ไม่รู้สึกตัว ตำราวางเปิดอยู่ข้างหน้าแต่ก็คิดไปถึงเรื่องที่ไม่ได้อยู่ในตำรา ไม่
รู้จักแยกแยะในการบริโภคสื่อ ไม่รู้สึกตัวว่าตนเองอยู่ที่ไหน? สมควรทำอะไร?
และ ไม่สมควรทำอะไร?

</TD></TR><TR><TD style="BORDER-RIGHT: #c0c0c0 1px; BORDER-TOP: #c0c0c0 1px; BORDER-LEFT: #c0c0c0 1px; BORDER-BOTTOM: #c0c0c0 1px" width="100%">
มนุษย์เราไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตาม จะนั่งขับรถ จะทำงานทำการ จะ
กวาดบ้าน จะเขียน จะอ่านหนังสือ จะพูดจา จะนั่งอยู่บนรถเมล์ ทำงาน สอน
หนังสือ เรียนหนังสือ หรืออย่างไรก็ตาม ถ้ามีความรู้สึกตัวก็ถือว่าใช้ได้ เพราะ
คนมีสติมีความรู้สึกตัว ก็จะละความชั่ว มีความรู้สึกตัวก็จะทำความดี เมื่อมี
ความรู้สึกตัว จิตมันก็บริสุทธิ์ สติ-ความรู้สึกตัวจะเป็นเสมือนห้ามล้อรถ
ยนต์ เหมือนหางเสือเรื่อที่จะช่วยรักษาชีวิตของเราไม่ให้เดินอยู่ในหน
ทางที่ไม่ถูกต้อง คืนความเป็นมนุษย์ให้เรากลับมาได้จริง ๆ ครับ และ
ตลอดหนทางชีวิตของเราทั้งหลายเมื่อมีสติมีความรู้สึกตัว เราก็จะ
สามารถเรียนรู้ และได้สะสมบทเรียนชีวิตที่มีคุณค่าไปเรื่อย ๆ ทำให้เรา
ฉลาดขึ้นเรื่อยๆ ชำนาญขึ้นเรื่อยๆ เช่น พอเราจะมีความโกรธ สติก็จะ
เปลี่ยนเป็นไม่โกรธทันที พอเราจะมีอารมณ์มีความต้องการมีความหลง สติก็
จะช่วยให้เราสามารถควบคุมตนเองไว้ได้ ช่วยเปลี่ยนทัศนคติที่ผิดๆ ทำให้เรา
คิดได้คิดเป็น โดยทันที




</TD></TR><TR><TD style="BORDER-RIGHT: #c0c0c0 1px; BORDER-TOP: #c0c0c0 1px; BORDER-LEFT: #c0c0c0 1px; BORDER-BOTTOM: #c0c0c0 1px" width="100%">

การฝึกหัดให้เรามีสติและรู้สึกตัวนั้นไม่ยากครับ ไม่ต้องถือศิล ไม่ต้อง

ภาวนา ไม่ต้องนั่งตัวให้ตรง ไม่ต้องหลับตาบริกรรมคาถา เพียงแต่เรา
ต้องหมั่นเตือนตนเองอยู่เสมอว่า ก่อนทำอะไรให้รู้จักคิด และตอบตน
เองให้ได้ว่าทำไปทำไม? ผลของการกระทำนั้นเป็นเช่นไร? แยกแยก
ความดีความชั่ว และรู้ในหน้าที่ของตน รู้ว่าเรานั้นกำลังทำอะไร? กาย
ทำอะไร? ใจก็อยู่ที่นั่น ลองทำกันดูนะครับ และหมั่นทำอยู่เป็นประจำจน
เป็นนิสัย ถ้าเราได้สัมผัสกับความรู้สึกตัว เราก็จะมีสติ เราก็ไม่ต้องไปอดทน
ไม่ต้องไปสำรวมกาย วาจา ใจ มันจะสำรวมเอง เพราะเมื่อมีความรู้สึกตัว
ความรู้สึกของเราจะเปลี่ยน เปลี่ยนจากความทุกข์เป็นความไม่ทุกข์ เปลี่ยน
ความโกรธเป็นความไม่โกรธ ทำบ่อยๆ จนกลายเป็นนิสัย ทำจนกลายเป็นปกติ
ของชีวิต เมื่อเรามีสติมีการสัมผัสความรู้สึกตัวอยู่กับกายกับใจของเรา เวลาใด
ที่เราจะหลง เราก็ไม่หลง เพราะได้สัมผัสกับสติ สัมผัสกับความรู้สึกตัว จึงรู้ว่า
ความโกรธเป็นอย่างไร? ความหลงเป็นอย่างไร? ทำให้เราเป็นผู้มีความรู้เท่า
ทัน รู้ดี รู้ชั่ว รู้ผิด รู้ถูก สิ่งนี้ดี สิ่งนี้ไม่ดี เราก็จะสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างมี
ความสุข บ้านเมืองและโลกมนุษย์เราก็จะมีแต่ความสงบครับ

</TD></TR></TBODY></TABLE>
By: พี่ชาย

ขอบคุณที่มา http://www.love4home.com/index.php?l...109725&Ntype=4