คนึงหาพาสลดรันทนจิต
ในน้ำมิตรที่เคยมอบตอบสนอง
พูดห่วงหาด้วยวาจาน้ำตานอง
เราทั้งสองเคยห่วงใยแม้ไกลกัน
แต่บัดนี้วิถีทางห่างเหินหาย
เส้นทางกลายหน่ายแยกแตกเหหัน
แม้คิดถึงห่วงหาแสนจาบัลย์
คงสิ้นวันจะมาพบประสบเจอ
ด้วยเหตุผลหลายอย่างต่างทราบถึง
เรารู้ซึ้งอยู่ภายใน-ใจเสมอ
แม้ไม่อาจเหมือนเดิมได้ฉันและเธอ
ห่วงเสมอคิดคนึงตรึงตราใจ
Bookmarks