ตอนนี้ห่างไกล
เธอจะเป็นยังไงไม่รู้
แต่ก่อนเคยห่วงใยเฝ้าดู
ตอนนี้เธอไม่อยู่เคียงกาย
เธอจะเหมือนฉันไหม
คอยห่วงใยไม่หาย
ขาดเธอไปแทบใจละลาย
แทบทนไม่ได้เมื่อไม่มีเธอ
ตอนนี้ห่างไกล
เธอจะเป็นยังไงไม่รู้
แต่ก่อนเคยห่วงใยเฝ้าดู
ตอนนี้เธอไม่อยู่เคียงกาย
เธอจะเหมือนฉันไหม
คอยห่วงใยไม่หาย
ขาดเธอไปแทบใจละลาย
แทบทนไม่ได้เมื่อไม่มีเธอ
ตอนอยู่ใกลใจอ้ายมันกะเหงา
แต่ว่าบ่เคยสิห่วงเจ้าเลยคนดี
เพราะว่าอยู่กับเจ้าอ้ายมีแต่หนี้
หายืมพี่ยืมน้องมาให้ใช้จ่าย
เมื่อลมพัด ยอดหญ้าไหว
ตกลงเป็นเพราะลมหรือหญ้า
ที่พัดพาทั้งหวานและขมผ่านไป
หญ้าเอนไหวกระซิบถาม
มีอะไรลึกและลับเกินการค้นหา
มีความจำเป็นใดที่เธอต้องหลงงม
เพราะหญ้าใช่แหวนมีค่าที่จมลึก
ดำดิ่งลึกเกินไปจะหายใจไม่ออก
อย่าเลย ยอดหญ้าพริ้วเตือน
ห่วงเธอนะ ห่วงเธอจริง ๆ
:) :) :)
ยังห่วงใยในใจเสมอไม่เจอหน้า
ยังคิดถึงทุกเวลาที่เลยผ่าน
แม้ห่างไกลกันทุกช่วงระยะทาง
ยังเป็นห่วงอยู่ทุกยามตื่นนิทรา..
Bookmarks