ตื่นขึ้นมากลางดึก เห็นเมียสาวร้องให้เหมือนกับเสียใจอย่างแรง
ทิดเขียว ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย เพราะเมื่อคืนจัดให้หนึ่งดอก จำใจต้องลุกขึ้นมาถาม
"เป็นไรหรือ เจิบ... " ไม่ตอบ กลับร้องให้หนักกว่าเก่า "เป็นหยัง"
"ข่อยฝันบ่ดีน่ะอ้าย"
"หือ...ฝันบ่ดี...ฝันว่าจั่งใด๋ล่ะ"
"ฝันว่า...ไปเที่ยวงานวัดแห่งหนึ่ง มีร้านขายของทั่วๆไป ขายขนม ขายของเล่น
ย่างไปเรื่อยๆ ไปเจอร้านขายผัวอยู่ร้านนึง"
"หือ...ขายผัว ขายจั่งใด๋"
"กะขายเหมือนขายของทั่วๆ ไปน่ะอ้าย"
"แล่ว...เขาขายจั่งใด๋ล่ะ"
"เขาขายตามความหล่อน่ะอ้าย ขนาดพวกดารา ล้อ หล่อ กะคนละหมื่น
พวกนายแบบกะลดลงมาเหลือคนละห้าพัน พวกหนุ่มโรงงานกะเหลือสักคนละห้าร้อย"
"อ๋อ.....แล่ว....แล่วหน้าตาจั่งอ้ายนี่หล่ะ"
"จั่งอ้าย...แล้วมองหน้าผัวอีกที
จั่งอ้าย....หน้าตาจั่งอ้าย....เขาเฮ็ดเป็นมัดๆ ไว้คือมัดอ้อย มัดละสามสี่คน มัดละบาทเดียว............
Bookmarks