ตื่นขึ้นมากลางดึก เห็นเมียสาวร้องให้เหมือนกับเสียใจอย่างแรง
ทิดเขียว ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย เพราะเมื่อคืนจัดให้หนึ่งดอก จำใจต้องลุกขึ้นมาถาม
"เป็นไรหรือ เจิบ... " ไม่ตอบ กลับร้องให้หนักกว่าเก่า "เป็นหยัง"
"ข่อยฝันบ่ดีน่ะอ้าย"
"หือ...ฝันบ่ดี...ฝันว่าจั่งใด๋ล่ะ"
"ฝันว่า...ไปเที่ยวงานวัดแห่งหนึ่ง มีร้านขายของทั่วๆไป ขายขนม ขายของเล่น
ย่างไปเรื่อยๆ ไปเจอร้านขายผัวอยู่ร้านนึง"
"หือ...ขายผัว ขายจั่งใด๋"
"กะขายเหมือนขายของทั่วๆ ไปน่ะอ้าย"
"แล่ว...เขาขายจั่งใด๋ล่ะ"
"เขาขายตามความหล่อน่ะอ้าย ขนาดพวกดารา ล้อ หล่อ กะคนละหมื่น
พวกนายแบบกะลดลงมาเหลือคนละห้าพัน พวกหนุ่มโรงงานกะเหลือสักคนละห้าร้อย"
"อ๋อ.....แล่ว....แล่วหน้าตาจั่งอ้ายนี่หล่ะ"
"จั่งอ้าย...แล้วมองหน้าผัวอีกที
จั่งอ้าย....หน้าตาจั่งอ้าย....เขาเฮ็ดเป็นมัดๆ ไว้คือมัดอ้อย มัดละสามสี่คน มัดละบาทเดียว............
อ้างข้อความนี้
Bookmarks