[สาวงามเมื่อแรกแย้ม]

[สาวส่าเมืองอุดร]

กลิ่นจรุงหอมหวน
หอมอบอวนทั่วถิ่นฐาน
ดุจดั่งผิวนงคราญ
แสนซาบซ่านเย้ายวนใจ
สาวงามเมื่อแรกแย้ม
ช่างชะแล่มแจ่มผ่องใส
เนื้อนวลนุ่มละไม
ใครเข้าใกล้เหมือนต้องมนตร์
สิบสามแตกเนื้อสาว
เสน่ห์พราวทั่วแห่งหน
ระวังจะเจอคน
ที่หวังยลแล้วละเลย
จะนั่งน้ำตาหลั่ง
เจ็บใจจังเขาเมินเฉย
ละลูกไว้ให้เชย
โอ้ใจเอ๋ยพ่อไม่มี
กลิ่นคาวล้างมิสิ้น
ชั่วชีวินจะหมองศรี
ใจง่ายได้ราคี
ขอนารีพึงสังวร
ใช่ว่าหวังลบหลู่
แต่เพราะรู้จึงสั่งสอน
พี่เองเป็นชายจร
วานสมรอย่าขุ่นเคือง

[คนผู้ฮ้ายสายตามักม่วน]

ลมหายใจมีไว้ให้ความหวัง
สร้างพลังดวงจิตอย่าคิดถอย
อย่าอยู่อย่างชีวิตที่เลื่อนลอย
โหยละห้อยเสียกาลและเวลา
อุปสรรคเข้าเผชิญจงเดินสู้
ยอมรับรู้ด้วยใจที่อาจหาญ
ตรึงและตรองแก้ไขอย่านิ่งนาน
รีบประสานเข้มแข็งด้วยแรงใจ

[กลางทุ่งสารคาม]

ยืดอก พกถุง








ขอโทษด้วยน่ครับถ้าบ่สุภาพ ลบข้อความนี่กะได้เด้อครับ

[ธิดายาเย็น]

เป็นกลอนที่สอนหญิงสาวได้ดีทีเดียเลยน้องจอย

[ลูกน้ำชี]

(t(tร่ายตัวนี้แต่งได้แจ่มเลยครับ...(แม่นร่ายบ่หึ??):g:g:g:g

[จ๊ะเอ๋]

ระวังจะเจอคน
ที่หวังยลแล้วละเลย
จะนั่งน้ำตาหลั่ง
เจ็บใจจังเขาเมินเฉย