กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: ผีเสื้อตัวน้อยๆบนไหล่

  1. #1
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ ฝนหลวง
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    1,235

    รอบยิ้มพิมใจ ผีเสื้อตัวน้อยๆบนไหล่

    ในเมืองเล็กๆที่สวยงามแห่งหนึ่ง มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งซึ่งรักกันมาก ทั้งคู่มักจะนั่งเคียงคู่กันบนภูเขามองดูพระอาทิตย์ขึ้น และนั่งพิงไหล่กันอยู่ชายทะเลดูตะวันลับขอบฟ้า คนในเมืองก็รับรู้ความรักของทั้งคู่และอวยพรให้เขาสองคนเสมอ

    แต่ทว่า มาวันหนึ่งชายหนุ่มได้ประสบอุบัติเหตุและบาดเจ็บสาหัส เขานอนสลบไสลอยู่ที่โรงพยาบาลหลายวันหลายคืนก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา กลางวันหญิงสาวก็นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงเรียกคนรักของเธออยู่ทั้งวัน กลางคืนเธอก็ไปที่โบสถ์เล็กๆในเมือง อธิษฐานขอร้องพระเจ้าให้ช่วยชีวิตคนรักของเธอ

    เวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว ชายหนุ่มก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นขึ้นมาเลย แต่หญิงสาวนั้นก็เหนื่อยเป็นยิ่งนักหลังจากที่ต้องอดหลับอดนอนมาหลายคืน แต่เธอก็คงยังกัดฟันอดทนต่อไป คอยเฝ้าอยู่ใกล้ๆคนรักของเธอ จนกระทั่งคืนวันหนึ่ง พระเจ้าก็รู้สึกประทับใจในความรักของหญิงสาว จึงคิดจะให้โอกาสแก่เธอ

    พระเจ้าถามเธอว่า "เธอยินดีที่จะเอาชีวิตเธอมาแลกเปลี่ยนมั้ย?"
    "ค่ะ" หญิงสาวตอบทันทีโดยไม่ลังเลใจ
    พระเจ้าพูดขึ้นต่อว่า "ก็ได้ เราจะให้คนรักของเจ้าหายดีในไม่ช้านี้ได้ แต่เจ้าต้องตอบตกลงว่าจะยอมเป็นผีเสื้อเป็นเวลา 3 ปี ข้อแลกเปลี่ยนอันนี้เจ้ายินยอมไหม?"
    หญิงสาวได้ยินแล้วก็ตื้นตันใจและตอบพระเจ้าอย่างแน่วแน่ว่า "ค่ะ ฉันยินดีค่ะ"

    รุ่งอรุณ หญิงสาวก็กลายเป็นผีเสื้อน้อยๆที่สวยงาม เธอรีบบอกลาพระเจ้าและกลับไปสู่โรงพยาบาล ผลปรากฏว่าชายหนุ่มนั้นได้ฟื้นขึ้นมาจริงๆ และเขากำลังพูดอะไรบางอย่างอยู่กับหมอคนหนึ่ง แต่เสียดายที่เธอไม่ได้สามารถรับรู้ว่าพวกเขาพูดอะไรกัน เพราะเธอบินเข้าห้องนั้นไม่ได้ เธอได้แต่มองดูคนรักของเธออยู่นอกกระจก

    ไม่นานนักชายหนุ่มก็หายดีแล้วออกจากโรงพยาบาลไป แต่เขาไม่มีความสุขเลย เขาตระเวณตามหาหญิงสาว เขาถามผู้คนไปทั่ว แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าหญิงสาวหายไปไหน ชายหนุ่มตามหาหญิงสาวทุกวัน เขาคิดถึงเธอมาก อยากพบเธอมาก แต่หญิงสาวซึ่งกลายเป็นผีเสื้อไปแล้วก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เธอพูดกับเขาไม่ได้ โอบกอดเขาไม่ได้ เธอได้แต่บินอยู่รอบๆกายชายหนุ่ม ต้องทนยอมรับกับการที่ชายหนุ่มเห็นเธอแต่ไม่รู้ว่าเป็นเธอ

    ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว ฤดูใบไม้ร่วงกำลังย่างกรายเข้ามา ผีเสื้อน้อยจำเป็นต้องจากที่นี่ไป ครั้งสุดท้ายนั้นเธอบินไปเกาะอยู่ที่ไหล่ของชายหนุ่ม เธออยากจะใช้ปีกอันน้อยๆนั้นลูบไล้ใบหน้าเขา อยากจะใช้ปากเล็กๆของเธอจุมพิตที่หน้าผากเขา แต่เขามิได้สังเกตเห็นผีเสื้อน้อยตัวนี้เลย ถึงเธอจะร้องไห้อย่างไรก็มีแต่เพียงตัวเธอเองที่ได้ยิน เธอบอกลาคนรักอย่างอาลัยและบินหายไปในท้องฟ้า

    ไม่นานนัก ฤดูใบไม้ผลิของปีที่สองก็มาถึง ผีเสื้อน้อยรีบบินไปหาชายหนุ่มคนรักของเธอ แต่ทว่าเธอเห็นหญิงงามคนหนึ่งยืนอยู๋เคียงข้างร่างที่คุ้นเคยนั้น พริบตานั้นผีเสื้อน้อยแทบจะตกลงมาจากบนอากาศ เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาเธอเอง และไม่อยากจะเชื่อคำบอกเล่าของคนในเมือง พวกเขาพูดกันว่าในวันคริสต์มาสนั้นชายหนุ่มป่วยหนักขนาดไหน พูดถึงหมอสาวคนนั้นสวยงามเช่นไร และยังพูดถึงความรักของทั้งคู่นั้นหวานปานใด และแน่นอนที่สุด พวกเขาก็มีพูดกันว่าชายหนุ่มนั้นได้มีความสุขดังเช่นเมื่อก่อนแล้ว

    ผีเสื้อน้อยเศร้าใจยิ่งนัก หลังจากนั้นหลายๆวัน เธอมักจะเห็นคนรักของเธอพาผู้หญิงคนนั้นขึ้นเขาไปดูพระอาทิตย์ขึ้น ไปชายทะเลดูตะวันลับฟ้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอ บัดนี้นางเอกนั้นได้กลายเป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งแล้ว แต่ตัวเธอเองนั้นนอกจากจะเกาะอยู่ที่ไหล่ชายหนุ่มเป็นบางทีแล้ว เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย ฤดูร้อนปีนี้ดูเหมือนจะยาวนานมาก ผีเสื้อน้อยทรมานใจมาก เธอไม่กล้าพอที่จะเข้าใกล้คนรักเธออีก ท่าทางสนิทชิดเชื้อของเขาและผู้หญิงคนนั้น เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ อาจจะทำให้เธอตรอมใจตายก็เป็นได้ เพราะเช่นนี้ผีเสื้อน้อยก็รีบบินจากไปทั้งๆที่ฤดูร้อนยังไม่สิ้น

    ฤดูร้อนของปีที่สาม ผีเสื้อน้อยไม่ค่อยได้เฝ้ามองคนรักเธออีก เขาได้แต่โอบไหล่แฟนใหม่ พูดกระเซ้าเย้าแหย่กันหรือหอมแก้มหล่อน ไม่มีเวลาที่จะสังเกตเห็นผีเสื้อน้อยซึ่งช้ำใจตัวนี้ และไม่มีเวลาหวนนึกถึงอดีตเลย

    สัญญา 3 ปีระหว่างพระเจ้ากับผีเสื้อน้อยนั้นก็ใกล้จะครบกำหนดแล้ว ในวันสุดท้ายนั้น คนรักของผีเสื้อน้อยได้แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ในโบสถ์เล็กๆนั้นเต็มไปด้วยผู้คนในเมือง ผีเสื้อน้อยบินเข้าไปช้าๆ ไปเกาะอยู่บนหุ่นรูปปั้นของพระเจ้า เธอรับฟังคนรักของเธอสาบานกับพระเจ้าว่า "ผมจะรักหญิงผู้นี้ชั่วชีวิต" เธอมองดูคนรักเธอสวมแหวนให้แก่หญิงคนนั้น และมองดูทั้งคู่จูบกันอย่างหวานชื่น น้ำตาผีเสื้อน้อยไหลรินออกมาด้วยความเสียใจ

    พระเจ้าเอ่ยปากถามเธออย่างเห็นใจว่า "เจ้ารู้สึกเสียใจไหมที่ตัดสินใจเช่นนี้?"
    ผีเสื้อน้อยเช็ดน้ำตาให้แห้งและตอบว่า "ไม่ค่ะ"
    พระเจ้าเอ่ยขึ้นมาอีกด้วยความยินดีว่า "พรุ่งนี้เจ้าก็จะสามารถกลับกลายเป็นคนได้แล้วนะ"
    ผีเสื้อน้อยส่ายหน้าช้าๆและตอบพระเจ้าว่า "ขอให้ฉันได้เป็นผีเสื้อไปตลอดชีวิตเถอะ"

    บางบุพเพสันนิวาสกำหนดมาเพื่อที่จะต้องสูญเสียไป
    และบางบุพเพสันนิวาสตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด ...
    รักคน คนหนึ่งไม่จำเป็นต้องได้รักตอบแทนเสมอไป …

    แล้วคุณล่ะ.....

    บนไหล่คุณมีผีเสื้อตัวน้อยๆ มั้ย?

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ lukhin_inter
    วันที่สมัคร
    Sep 2007
    ที่อยู่
    อิสานใต้ ประเทศไทย
    กระทู้
    1,860

    ขอบคุณคะ

    ขอบคุณคะ


    ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องราวดีดี

    บางบุพเพสันนิวาสกำหนดมาเพื่อที่จะต้องสูญเสียไป
    และบางบุพเพสันนิวาสตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด ...
    รักคน คนหนึ่งไม่จำเป็นต้องได้รักตอบแทนเสมอไป …

    .
    .
    เห็นด้วยคะ

    อุปสรรคเป็นได้ทั้งบันไดให้ก้าวขึ้นไป...หรือ
    เป็นภูผาที่ขวางกั้น...ขึ้นอยู่กับว่าจะมองมุมไหน

  3. #3
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23
    พระเจ้าเอ่ยขึ้นมาอีกด้วยความยินดีว่า "พรุ่งนี้เจ้าก็จะสามารถกลับกลายเป็นคนได้แล้วนะ"
    ผีเสื้อน้อยส่ายหน้าช้าๆและตอบพระเจ้าว่า "ขอให้ฉันได้เป็นผีเสื้อไปตลอดชีวิตเถอะ"
    มองต่าง..อย่างปลง

  4. #4
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ ไก่น้อย
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    นครโคราช
    กระทู้
    4,928
    บล็อก
    8
    บางทีการรับรู้เรื่องของคนทีเรารักด้วยความยินดี มันอาจจะเจ็บปวดบ้าง แต่มันก็ดีกว่าที่จะได้เห็นเขาอยู่ในสภาพที่ไม่ดี ถ้าเป็นตัวเองก็คงจะต้องขอเป็นผีเสื้อตลอดไปเหมือนกัน .... ไปเถิดทั้งคุ่ ไปสู่ประตูสวรรค์... เฮ้อออ...

    ปล..ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ค่ะ
    กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •