แม้ชีวิตที่ฉันต้องพบเจอ
อาจไม่มีเธอร่วมเคียงฝัน
แต่ก็ยังหายใจอยู่ในทุกๆวัน
แม้เหงาซ้ำๆกันแต่มันก็อยู่ดี
ไม่ต้องร้องไห้ให้ตาช้ำ
ไม่ต้องเป็นคนถูกกระทำเหมือนวันก่อน
ไม่ต้องนั่งคุกเข่าเฝ้าอ้อนวอน
ไม่ต้องทนดูเธอเล่นละครตบตากัน
แม้ชีวิตขาดๆหายๆบ้าง
แต่มีอยู่อย่างที่มั่นคงอยู่เสมอ
ก็คือกำลังใจคนในบ้านกลอนไม่ใช่หล่อนหรือตัวเธอ
ที่ทำให้ฉันไม่ต้องทนเซ่อให้พวกเธอจูง(จมูกไง)
เข้มแข็งแล้วนะใจของฉัน
ไม่เหมือนวันที่ผ่านพ้นใจหล่นหาย
อุปสรรคที่มีแม้มากมาย
ก็ขอสู้มันด้วยใจและกายของตัวเอง
เธออาจงงและสงสัย
ที่ฉันไม่เสียใจเหมือนก่อนหน้า
คิดได้แล้วว่าคุณค่าของหยาดน้ำตา
ไม่ควรยอมเสียให้คนไม่มีค่าอย่างเช่นเธอ