อารัมภบท : ข้างกองไฟ
เขาสูดลมหายใจลึก สูบกล้องยา แล้วพ่นควันออกช้าๆหมวกคลุมเก่า
หนาที่สวมปิดบังใบหน้าเขาไว้เกือบทั้งหมดและเบื้องหลังของเขาก็มีเพียง
ความมืดสนิท ในแสงเรืองสลัวจากกล้องยาสูบนั้นเราจึงไม่สามารถที่จะเห็น
รูปลักษณ์ของเขาได้เลย
เขาแนะนำตัวว่าเป็นกวีแต่หาไม่มีผู้ใดเชื่อไม่ ด้วยเสียงของเขานั้นแหบ
ห้าวตะกุกตะกัก และพวกเราก็สงสัยนักที่เขาเดินทางในป่าที่เต็มไปด้วย
อันตรายเพียงลำพัง
อย่างไรก็ตาม เขาเสนอที่จะเล่าเรื่องราวให้พวกเราฟังสักเรื่อง หากเรา
จะแบ่งปันอาหารและไออุ่นจากกองไฟของเราให้แก่เขา พวกเราตกลงเพียง
เพราะเราไม่สามารถจะปล่อยนักเดินทางผู้นี้ไปในป่าที่หนาวเย็น เราทำตัวให้
สบายข้างกองไฟ ถืออาวุธเตรียมพร้อมเผื่อเกิดอันตราย และรอฟังเรื่องราว
ของเขา ราตรีนั้นหนาวเยือก เสียงแหบต่ำของเขาดังแว่วข้ามขุนเขา เมื่อเขา
วางกล้องยาสูบลงข้างกาย และเริ่มเล่าเรื่อง .....
Bookmarks