เกิดมาพอซ้ำนี้บ่มีดีนำบ้านเพิ่นเกินว่าทุกข์ยากฮ้ายแลงเซ้าขาดเขิน
เงินบ่มีในแบ้งค์ใบแดงกะเขินขาดวาสนาขี้ฮ้ายอายบ้านหมู่เพิ่นหยัน
เพิ่นอยู่เฮือนสามซั้นโตหมอบอยู่คือกบบ่มีไผพานพบเฮือนซ้ำเถียงนาน้อย
คอยแต่วันสิเพม้างฝนตกมาพอส้นอยู่หลังคามุงหญ้าเหี้ยนฝาแอ้มกะแม่นตอง
อาศัยเพิ่งพี่น้องเขาบ่หล้ำแลเห็นจักแม่นเวรหรือกรรมเพิ่งไผบ่มีได้
ไทเฮือนไกลเฮือนใกล้บ่มีไผเอิ้นถามข่าวจักว่าหนาวและฮ้อนเป็นหน้าหน่ายสะอาง
ชีวิตพอฮ้างฮ้างไปตามหว่างชินชะตาวาสนาของโตหากซ่ำพอเพียงนี้
ข้าวบ่มีสิกลอกหม้อไปขอกินนำหลวงพ่อพอแต่ยืนอยู่ได้แสนซั้นเวทนา พี่น้องเอ้ย

อิอิ จากนิทานเรื่องท้าวกำพร้า