คืนหม่น^-^คนเหงา

[สาวออมน้อย]

ดึกสงัด....รัตติกาล....ที่ผ่านผัน
มองดวงจันทร์....ทอแสง....แรงอร่าม
ดาวระยิบ....ริบรายล้อม....พร้อมความงาม
เป็นอารามณ์....แห่งอารมณ์....ชอบชมดาว
โอ้ดวงนั้น....ดูไม่ชัด....ลมพัดโบก
ลมเริ่มโกรก....เพราะว่า....ใกล้หน้าหนาว
ยังมีไคร....ใจหนึ่งหมอง....เฝ้ามองดาว
เขาปวดร้าว....เพราะขาดคน....ที่เข้าใจ
เหม่อมองดาว....ลอยเลื่อน....เหมือนมีมตร
เมฆลอยปิด....มืดสนิท....มิดลับหาย
ฟ้าสีคล้ำ....เมื่อเมฆดำ....ลอยกล้ำกลาย
เป็นความหมาย...ว่าฝน....จะหล่นพรำ
สายฝนหล่น....ล้างน้ำตา....คราหน้าเปื้อน
เป็นเสมือน....ปลอบใจ....หายเจ็บช้ำ
ลบเลือนร้าง....รอยอดีต....ที่ผิดคำ
ไมอยากจำ....คำสัญญา....ค่าลมลวง
รัตติกาล....ผ่านพ้น....จนสว่าง
มองเห็นทาง....ก้าวเดินไป....ให้หายห่วง
ขอบคุณช้ำ....ทำให้รู้....รสลมลวง
คงไม่ทวง....โหยหา....คิดอาวรณ์
ยังมีแรง....ก้าวแข้งเดิน....ยังเพลินจิต
มีชีวิต....มีแรงใจ....ได้พักผ่อน
ลืมอดีต....แสนบ้า....อย่าอาทร
ชูสองกร....ยืนสองขา....ท้าฟ้าดิน

[น้ำตาล]

ความรักของฉันคงเหมือนสายฝน
ที่หรั่งรินรดใจใครก็จางหาย
ฝนตกเพียงชุ่มฉ่ำ..ชั่มพริบเดียวก็มลาย
สุดท้ายรักที่มีให้ไป..ก็เหือดหายไป
พร้อมกับหยดน้ำที่แห้งลง
อยากให้หัวใจของคนที่ฉันรัก
มีค่ามากมายนักดั่งเช่นต้นไม้
แม้ฝนจะตกไม่มากนักหรั่งรินรดใจ
มันก็พร้อมจะเจริญเติบโตกว้างใหญ่
ไปพร้อมกับหัวใจที่ยิ่งใหญ่อย่างมั่นคง

[สาวออมน้อย]

จันทร์ฉายส่อง...ผ่องใสในฝากฟ้า
มีดารา...ลอยเลื่อน...เกลื่อนสดใส
เฉกเช่นเธอ....ไกล้ชิด.....สนิทใน
แสนสุขใจ...แหงนมอง....ห้องนภา
ฉันและเธอ...อาจไกล.....ใจรักแท้
รักเธอ.......แน่เสมอ...เพ้อห่วงหา
ถึงคืนนี้.......จะเหงา......เศร้าเอกา
แหงนมองฟ้า..ก็หาย..คลายจาบัลย์
นั่งนับดาว...พลาวแสง.....แห่งคืนนี้
เพราะเหมือนมี...เธออยู่.....ดูแลฉัน
หากคืนนี้....เลยล่วงไป.......ในชีวัน
คงโศกศัลย์...ใจเหน็บหนาว...ดาวลาเดือน
ก็เพราะรัก...ปักแน่น......บนแก่นรัก
ไมอาจหัก...รักได้...ไครเลยเหมือน
และจะขอ...ฝากข่าว..ดาวและเดือน
ก่อนจะเลือน...จากฟ้า......ล่วงราตรี
เอาคำว่า.......มั่นคง.........ส่งไปถึง
คอยคะนึง....ไม่หาย.....ไม่หน่ายหนี
ว่ายังรัก......ปักทรวง.......ห่วงคนดี
ตราบชีวี.......คอยเธอ......เสมอมา
ราตรีใหม่...ฉันจะคอย....ดาวลอยล่อง
ใจเจ้าย่อง...กระซิบฉัน.....ให้หรรษา
เธอรักฉัน....ใช่ใหม............ในอุรา
คอยดารา...คืนวันพรุ่ง........มุ่งรักเธอ

[โด้ไดอารี่]

ขอแอบอยู่ข้างหลังนั่งดูดาว
ดูกับเจ้าสาวเหงาดาวไร้แสง
เผื่อว่าเทอร์กับดาวจะพราวแรง
ส่องสาดแสงเจิดจร้าจรัสฉาย
อยากเห็นดาวพราวพริบระยิบสวย
คอยอำนวยอวยโชคไร้โรคหมาย
ไม่ให้เทอร์กับฉันนั้นเดียวดาย
อยู่คู่กันจนตายวายจากกัน

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

เข้ามาอ่านบทกวีของน้องออม... แต่งได้สุดยอดจริงๆครับ.. นําเสนอเรื่อยๆนะครับเผื่อมีเวลาพี่จะเข้ามาอ่าน.. เอาไป 5 ดาวบทกวีน้องออม..

[สาวออมน้อย]

ไม่อยาก.......ให้เธอ......เป็นคลื่น

ที่พัดมา....ครืนครืน......แล้วเลือนหาย

จุดมุ่งหมาย....เพียงแค่......มาทักทาย

ไม่จริงจัง....มากมาย....กับทะเล

อยากให้เธอ...เป็นแค่ทราย......ที่ไร้ค่า

แต่เขียงข้าง......ทุกเวลา......ที่หว้าเหว่

เหมือนบางวัน.....มีเมฆฝน....ลมเกเร

ทรายยังโอบ.....กอดทะเล......เพือปรอบโยน

[สาวออมน้อย]

อยากจะเอ๋ย....ขอบคุณ....หลายๆครั้ง

ที่พี่ชาย....ยังนึกถึง......และถามไถ่
อยากจะบอก....พี่ชาย...ว่ารักและห่วงใย
นานแค่ใหน....จะไม่ลืม......พี่ชายที่แสนดี

อยากจะบอก....ให้พี่ชาย....ได้รับรู้
ถึงน้องอยู่...ห่างพี่....สักแค่ใหน
น้องไม่เคยลืม....ที่จะรัก.....และห่วงใย
จะคอยนึกถึง....พี่ชาย.....ตลอดเวลา

บ้านเรา...หน้าฝน.....เริ่มมาแล้ว
น้องยาแก้ว....อยากบอกพี่....ว่าเป็นห่วง
ทุกคำพูด....ออกมาจากใจ.....ใช่หลอกลวง
น้องเป็นห่วง....ขอให้พี่ยา.....นั้นเทคแคร์



กลอนบทนี้น้องขอแต่งให้พี่ชายที่ใจดียังอุตส่า
ถามไถ้ข่าวคราวน้อง ขอคุณมากค่ะ พี่ """พี่ ตัง"""
พี่ชายที่แสนดี

[มั่วหน่าฮ่าน]

เดี๋ยวอ้ายจิมาแจมนำเด้อหล่า....แนวเศร้าๆเริ่มมักแล้ว...แต่บ่ได้แซวไผดอกเด้อ..เฮ่อะๆ..

[ต่าย]

เอื้อยออมจ๋า

คืนหม่นหม่น....คนเหงาเหงา....น่าเศร้านัก
ได้ประจักษ์......ในบทกลอน....แสนอ่อนไหว
เห็นใจพี่..........ที่หม่นหมอง...อยู่เดียวดาย
อยากอยู่ใกล้....คอยห่วงใย.....ทุกเพ ลา

เหม่อมองดาว.....มิพราวแสง.....แข่งดวงเดือน
เหมือนไร้เพื่อน...พยุงใจ..........ให้อ่อนล้า
ในคืนหม่น........คนจึงเหงา.......เคล้าน้ำตา
โอ้..พี่จ๋า..........น้องมาคอยเฝ้า....อย่าเศร้าอีกเลย...
จุ๊บๆๆๆๆจ้าเอื้อยออม

:-*:-*:-*:-*:-*

[หมูน้อย]

คืนเงียบเหงาเศร้าดวงจิต
ให้ครุ่นคิดวกวนหม่นอกหมอง
ยามนี้เราแสนเศร้าไร้คนมอง
จำประคองตนไว้ไม่ให้เซ

ออมเพื่อนรักจ๋าๆๆๆ..ไว้เจนจะมาต่อให้ใหม่เด้อ...งานบ่แล้ว