โรง สี ข้าว กับ ชาว นา

[maanoy]

โรงสีข้าว กับ ชาวนากว่าจะเป็นเมล็ดพรรณนั้นแสนยาก
ด้วยลำบากตรากตรำระกำหนอ
รอเม็ดฝนหล่นชโลมยังไม่พอ
ยังพึ่งขอปุ๋ยสารหว่านบำรุง

เฝ้าถนอมออมน้ำตามยะถา
ปั้นคันนาคันดินจิณมั่นมุ่ง
ด้วยศรัทธา....หวังเพิ่มเติมกระบุง
หวังพยุงตนพอกินหนี้สิ้นไป

หนึ่งหวังเลี้ยงชีพตนคนหน้ากล่ำ
สองหวังทำที่เหลื่อจำนำใช้
สามหวังออมถนอมเงินให้อุ่นใจ
สี่กะกาลไกลหวังลูกหลานสานสกุล

เจ๊กเถ้าแก่รับซื้อหัวดื้อร้าย
ข้าวที่ขายกดราคาค่าด้อยหุ้น
ไม่สมค่าราคาข้าลงทุน
มิสมดุลเหงื่อเม็ดหยาด.....อนาถใจ

[เจ้าซายน้อย]

ชาวนา...
เขาห็นเรากินหญ้า กันหรือ?
เขามองเราเช่นไร...โค? กระบือ?
เขาเอาอะไรใส่มือให้ชาวนา
ชาวนา...
จะไม่รู้ภาษาก็หาไม่
จะแปลกแต่สำเนียง อิสานไท
จะเป็นไรก็นั่นภาษาคน
ชาวนา...
น้ำตาตก-อกช้ำเหลือที่
ผลผลิตคิดไม่ตก...ทุกปี
เปิดสมุดดูบัญชีแทบสิ้นแรง
ชาวนา...
ทำมาหาได้พอใช้หนี้
ข้าวจะกิน...ยังไม่มี
ทั้งๆที่เราก็ทำนา...
มาเถิดชาวนา...
เลิกเบิ่งมองฟ้าที่ฝันเฟื่อง
กับวิมาณที่ลอยกลางอากาศ มลังมเลือง
เห็นอยู่เรืองๆ...ใกลๆ
มาเถิดชาวนา...
หันมามองเรื่องราวไกล้ๆ
สิ่งรอบตัวที่ไม่ใช่แรงจูงใจ
สิ่งนั่นไง....เงิน

ไม่มีเงิน...จะอดตายก็หาไม่
ไม่มีเงิน...ซื้อปุ๋ยยาฆ่าแมลง ก็ช่างมันปะไร
ไม่มีเงิน...เรายังทำปุ๋ยเองได้ มิใช่รึ?

เลิกสร้างหนี้กันเสียที
ถ้าอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น
หลงน้ำลายนายทุนหน้ามึน
เวลาเขาเอาคืนจะเศร้าใจ...

เกษตรพอเพียง...
แม้ไม่ร่ำรวย ก็ยังเลี้ยงตัวรอดได้
หลายๆอย่างปลูกมันเข้าไป
พืชผักสมุนไพรผสมผสาน
ดีกว่าปลูกพืชเชิงเดี่ยว
แมลงลงห่อเหี่ยวกันทั้งบ้าน
ตายเรียบพืชผล...เราทรมาณ
เป็นหนี้สินสารเคมี

เดินตามรอยพ่อ...
รู้จักพอรู้จักเพียงเลี้ยงโลก
เพียงไม่นานหรอก...สุขมาจะหายโศรก
เพียงพออยู่กับโลกที่พอเพียง...เอย

ปล. เขียนไปเขียนมาออกนอกประเด็น หาหม่องลงบ่มี จบบ่ลง...เอาซ่ำนี่หล่ะ::)

[maanoy]

วิมานเมฆเสกสรรค์ฝันไปว่า
ปีนี้ข้าวในนา...มากมายผล
คงอยู่ดีปีนี้คงหนีจน
หวังผ่านพ้น วิกฤต...ฤทธิ์ของแพง
จะเก็บเงินค่าแรง..แบ่งเหลือใช้
แล้วส่งไปให้..แม่...ยามน้ำแล้ง
คงได้ซื้อปูปลา..ได้มาแกง
พอมีแรง ฮึดอยู่ สู้ต่อไป