+คึดนำอ้าย..ยามคืนเดือนหงาย+

[sompoi]

สายลมพัดอิ่งอ้อยลมวอยๆใจไหวสั่น
อกสิเพสำกันนั่งคะนิงนำอ้าย
คืนเดือนหงายจันทร์จ้าหัวใจพาอุกอั่ง
คึดพ้อนำควมหลังคำเคยฟังนำอ้าย
เคยได่จาปากไว่ว่าอยากนั่งเฮียงสอง
กอดประคองลูบผมพานั่งซมดวงอิเกิ้ง
บุญบ่เถิงผลาอ้ายมาแหนงหน่ายห่างไกล
ได่นั่งจ้องส่องเดือนหงายอ้ายลาไลบ่อได่ข่าว
ห่วงคะนึงแต่นำเจ้าทุกแลงเซ่ายังจ่มหา..อ้ายเอ้ย

[โป้ยก่าย]

นั่งอยู่เถียงนาน้อยงอยนอกซานหยืดคอส่อง
ได้ยินเสียงฟ้าฮ้องคือเสียงน้องเอิ้นสั่งลา
มืออ้ายคัวเอาผ้าแพวามาตุ้มห่ม
ยามหัวลมพัดต้องหนาวเนื้อสะเม่นคีง
เถียงกะเถียงนาฮ่างฝนตกมาหลังคาฮั่ว
ฝาบ่มีสิแอ้มบ่มีหม่องบ่อนนอน นางเอ้ย

[ต่าย]

อ้างถึง "..เคยได่จาปากไว่ว่าอยากนั่งเฮียงสอง
.............กอดประคองลูบผมพานั่งซมดวงอิเกิ้ง..."

***************************************

ป้าดด...สุดยอดแท้น้อท่านจารย์ส้ม...จินตนาการได้ดีคัก..คึดฮอดผู้บ่าวจะของเด้น๊อ..::)

ต่ายขอเอาไปจ่ายให้ซุม กลุ่ม พระจันทร์ป่วงของต่ายแน่เด้อ..มันเข้ากันพอดีแม๋เอื้อย..
อัน..กลุ่มพระจันทร์ป่วง ของต่าย..สิพากันนั่งซมอีเกิ้ง..ทุกวันพระจันทร์เต็มดวงตั้ว..
คือสิได้จ้างจารย์เอื้อย...ไปจ่ายผญาคั่นรายการ...ค่าโตแพงบ่น้อ...ฮ่าๆๆๆ::)
ม่วนหลายๆจ้า...ต่ายชอบมากๆผญาบทนี้...สุดยอดทั้งจารย์โป้ยจารย์ส้ม...8)

[ทองคำ]

สาวส้มป่อยเพิ่นจ่มเล่น คืนเดือนหงายเป็นอุกอั่ง แท้น้อ
แม่นเป็นหยังคือทรงเศร้า เหงาแท้ต่างแต่หลัง
คิดเห็นคนเคยนั่ง เฮียงกันเบิ่งจันทร์แจ่ม
ตกหว่างจันทร์ยามแรม ซ่างมาคิดถวิลโอ้ โอนอน้องเจ้าซ่างเป็น
แม่นบ่เห็นซายนั้น มาแนมจันทร์กะตามซ่าง เถาะนอนาง
พี่ยังคอยอยากอยู่สร้าง เฮียงน้องอยู่ซู่วัน
บ่มีจันทร์คืนนี้ ให้แนมเบิ่งดวงดาว เอาเด้อ
พอสิพอบรรเทาทุกข์ อุกกะใจลงได้
.......................................................

อดเอาเด้อ คันบ่มีไผนั่งเบิ่งนำโทรมาซวนเอาเด้อ สิไปนั่งเฮียงดอกเอื้อย

[มั่วหน่าฮ่าน]

แสงอีเกิ้งพอฮุมฮู่อ้ายนั่งอยู่หม่องกลางเดิ่น
อกสะเทิ้นใจสะท้อนย้อนคึดนำแต่น้องหล่า
คึดเห็นแต่นารถน้องน้อยลอยเด่นอยู่ในตา
คึดเห็นแต่หน้าของเจ้านงเยาว์งามละออ

บุญบ่สมสร้างฮ่วมพะนางดอกคนโก้
อ้ายมันคนโสถิ่มหน้าบ่ยิ้มมีแต่งอ
เคยได่เกาะกอดกุ้มงุมไว่กะบ่พอ
เคยได่จาจ้อเว้าบอกฮักเจ้าดอกเหลือหลาย

ควมฮักมาเพฮ่างแตกม่างบ่ฮ่อนดี
เคยวจีหวานล้ำคึดนำแต่คนไกล
เหลือแต่ควมโศกเศร้าควมเหงาเข้ามาไล่
อุกเด้ใจ อุกอั่งแท้ หาทางแก้กะบ่มี..น้องเอ้ย

[ศรีสะท้าน]

คึดฮอดอ้ายยามเดือนหงายสาดส่อง ว่านอ
ย้านแต่มากล่าวย้องยออ้างอวดคำ
ยามฟ้าดำเดือนแต้มจันทร์แฮมบ่โอ้อ่าว
บ่ได้ข่าวอีหล้ามันไกลฟ้าห่างสะเทิน
แสนสิฮ้องเฮียกเอิ้นเกินกว่ากำลังเถิง
คึดไปมาเฮิงเฮิงได้ฮ่ำหาหวนฮ้อง
คอยแต่จันโทต้องเติมแสงขึ้นมาส่อง
ว่าโอนอหนึ่งน้องนางน้อยซ่างบ่เห็น พี่แหลว

[บักหล่าลูกกก]

แสงอีเกิ้งพอฮุมฮู่อ้ายนั่งอยู่หม่องกลางเดิ่น
อกสะเทิ้นใจสะท้อนย้อนคึดนำแต่น้องหล่า
คึดเห็นแต่นารถน้องน้อยลอยเด่นอยู่ในตา
คึดเห็นแต่หน้าของเจ้านงเยาว์งามละออ

บุญบ่สมสร้างฮ่วมพะนางดอกคนโก้
อ้ายมันคนโสถิ่มหน้าบ่ยิ้มมีแต่งอ
เคยได่เกาะกอดกุ้มงุมไว่กะบ่พอ
เคยได่จาจ้อเว้าบอกฮักเจ้าดอกเหลือหลาย

ควมฮักมาเพฮ่างแตกม่างบ่ฮ่อนดี
เคยวจีหวานล้ำคึดนำแต่คนไกล
เหลือแต่ควมโศกเศร้าควมเหงาเข้ามาไล่
อุกเด้ใจ อุกอั่งแท้ หาทางแก้กะบ่มี..น้องเอ้ย

มันตะหงิด ตะหงิดเด้เนาะ นั่งเว่ากันคือสิได้งุม แมนงุมหยังน้อ อ้ายมั่วหน่าฮ่าน