ก้อนหิน...เจ้าเกิดสงสัย
เพราะเจ้า..คิดไป ว่าไร้ค่า
เกิดกลางพฤษ์ไพรพณา
น้ำฟ้า เป็นเพื่อนแต่เยาว์วัย
ได้เจอใครสักคน...ที่สำคัญ
ต่อตัวก้อนหินนั้น..เขา...ช่างยิ่งใหญ่
แม้นได้เขา มาคู่เคียงกาย
หัวใจก้อนหิน...คงสุขพลัน
แต่ก้อนหินยังไหวหวั่น..และ สงสัย
เพราะใคร ใคร ไม่เคยคิดใฝ่ฝัน
จะมาเสริมเติมสร้างความสัมพันธ์
ด้วยมองก้อนหินนั้นไร้ ค่าเกิน
วันนี้หากเธอย้ำ.ย้ำให้..มั่นใจ
เส้นทางก้าวไกล..คงไม่ขวยเขิน
ก้อนหิน เพียงหวัง..หากไม่ไกลเกิน
มีเธอ ร่วมทางเดิน คงสุขใจ
จะรัก เชื่อมั่น ดูแล...ให้เกียรติ
ถ้าเธอไม่รังเกียจ จับมือไว้
จับให้มั่น...อย่าปล่อยมือ ฉันทิ้งไป
ก้อนหินพร้อมเคียง...หัวใจ
เป็นแรง...กำลังใจ....นิรันดร์
มุมหนึ่งของอีสานใต้ 1 มิถุนายน 2551
ลูกหิน..คนไกลๆ...บันทึกไว้ให้ก้อนหิน
Bookmarks