มือสิบนิ้วต่างธูปเทียนทอง...ขอประนมเหนือเศียร...เกษเกศาเกล้า...น้อมเอาคุณดวงแก้ว
สามประการเป็นที่เพิ่ง...คุณพระพุทธคธรรมสงฆ์...ขอให้มาเหลื่อมก้ำ
ยามหล้าได้โอ้กลอน...ให้เสียงนางดังสะท้อน...สำนวนม้วนไพเราะ...เสนาะหูคนฟัง
บัดโอ้ลำอยู่เทิงฮ้าน...ให้สำราญบานแม้ง...การแสดงให้วาทคล่อง...แฟนมาฟังได้ซ่าย่อง
บ่มีเก้อและเขิน...ส้มป่อยเป็นนามเอิ้น...อันเป็นชื่อนามจริง...เป็นหญิงงามแดนไกล
ถิ่นอุดรเมืองบ้าน...สุขสำราญบานเนื้อ...ทางหัวใจยังว่างเปล่า...ยังเป็นสาวซ่ำน้อย
แฟนซู้แม่นบ่มี...เมืองน้ำโสมบอกชี้...เป็นอำเภอเนาอยู่...ไผอยากเป็นคู่ซ้อน
ให้ไปเยี่ยมแวะยาม...แวะไปกินข้าวน้ำถามข่าวหากัน...สายสำพันธ์เทียวเถิง
ให้เที่ยวยามกันไว้...แฟนทางเหนือทางไต้...อย่าลาไลป๋าปล่อย...บัดยามลำเลิกแล้ว
เมือบ้านให้คิดเห็น...หัวใจนางตื่นเต้น...เห็นแฟนหรั่งมาฟังเสียง...สำเนียงลำบ่ทันแข็ง
โปรดอภัยให้นางบ้าง...อย่าฟ้าววางป๋าถิ่ม...คอยฟังไปสาก่อน...ศรีสะท้านเป็นคนสอน
มหาการผู้แต่งแต้มประพันธ์ไว้ให้ค่อยฟัง....พี่น้องเอ้ย