ถึง.....พี่น้องบ้านมหาทุกคนนะค่ะ...นานเกือบปีที่สาวโรงงานเข้ามาเป็นสมาชิกบ้านมหาฯ
.........มีหลายสิ่งหลายอย่างได้เรียนรู้...
........ได้เจอได้พูดคุยกับพี่น้องที่มีทั้งความรักแล้วความจริงใจ
........แม้สาวโรงงานสิบ่แม่นคนอีสาน..
........แต่มื้อนี้กะสามารถอ่าน..เขียนเป็นภาษาอีสานได้เกือบคล่อง
........คงต้องขอบคุณหลายๆๆคนที่ช่วยสอนภาษาให้สาวโรงงาน
........ขอบคุณ..อ้ายบ่าวคนเดิม...ที่มีสถานที่ให้พี่น้องได้ม่วนและได้พบปะกัน
........ขอบคุณหมูหวาน..น้องสาวคนแรกที่สาวโรงงานได้รู้จัก...
........ขอบคุณคนภูไท(อ้ายป๋อง)...ที่สอนให้รู้จักการใช้ชีวิตบนโลกอินเตอร์เน็ต
.......ขอบคุณอ้ายนัย....อ้ายที่แสนดีของสาวโรงงาน..
......ขอบคุณพี่สาวตุ๊กตาไล่ฝน....ที่คอยแนะนำเพื่อนๆๆให้สาวโรงงานรู้จัก
......ขอบคุณสาวมักม่วน...น้องสาวที่มีความเป็นห่วงเป็นใยให้พี่ยุเสมอ
......ขอบคุณดาวในใจ....ที่มีกลอนหวานๆๆมาให้อ่านยุเสมอ
.......ขอบคุณน้ำตาล ,ลูกหินคนงาม ,อ้ายทิดสี(พี่ชาย) ขายอ้อยฯ (พี่ชายที่ได้ตามหา) ต่าย(เปิ้นคนเหนือด๋วยกั๋น)
เต็มใจให้เธอ(เพื่อนรัก) auddy228,wasana, ขุนสุราพ่าย, นวรัตน์, บ่าวกบินทร์, บ่าวไทเลย,
บ่าววิทย์, ปีใหม่, มั่วหน่าฮ่าน, หนูโด้รอนาง, หวานน้อย เด็กน้อยฯ,เฒ่าจังไร,
....อ้ายโป๊ยก๊าย, จอย พี่ส้มป่อย,พี่ติ๋ม,อ้ายศรีสท้าน,หนูโด้,ติ๊กต๊อค,ยิ้มเหงาๆๆ ....พี่pui.lab
.....เจ้าชายน้อย, มั่วหน่าฮ่าน, พี่ไก่น้อยคนน่ารักและน่ารักเสมอ
...อีกหลายๆๆกำลังใจที่แวะเวียนมาอ่านกลอนและต่อกลอนเด้อจ้า
........ออมเพื่อนรัก...เพื่อนคนนี้ยังคอยให้กำลังใจออมเสมอเด้อจ้า
......และทุกๆๆคนที่สาวโรงงานบ่ได้เอ๋ยชื่อในที่นิทุกคน..ทุกบทกลอนคือกำลังใจ...ที่สิเก็บไว้บ่มีวันลืมและทุกคนที่แวะเวียนมาอ่านกลอน...ทุกบทกลอนที่ให้กำลังใจยามท้อ
.....คิดยุดนหลายอาทิตย์กว่าสินตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะว่า...ช่วงนี้บ่ค่อยได้มีเวลา
เข้ามาเยี่ยม..ยามพี่น้องเลย...จั่งได๋กะอย่าลืมสาวโรงงานคนผุฮ่ายคนนี้เด้อจ้า
...สัญญายังสิแวะเวียนมาเยี่ยมยามพี่น้องคือเก่า..อาจสิบ่ค่อยได้เข้ามาปานได๋กะอย่าว่ากันเด้อ
....ขอฝากความคิดฮอด ความห่วงใย...ความจริงใจให้มิตรไมตรีทุกคนเด้อจ้า
อาจไม่ใช่บทกลอนบทสุดท้าย
แต่ความหมายก้อคงคล้ายๆนั้น
อาจไม่ใช่คำบอกลาเลิกจากกัน
แต่ความจริงนั้นมันใช่ไม่ต่างเลย
ไม่กล้าเอ่ยคำอำลาครต้องจาก
ใจลำบากหากห่างเหินเกินจะเอ่ย
สุดอาลัยทำใจยากมากเหลือเกิน
ที่ต้องเดินห่างออกไปไกลเส้นทาง
ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้
ขอขอบใจเพื่อนช่วยคิดมิตรรอบข้าง
ขอขอบคุณทุกทุกคนที่นำทาง
ขออย่าห่างร้างลาไกลไปจากใจ
ขอปิดตำนานสาวโรงงานบ้านมหาฯ
เหตุเพราะว่ามีเวลากำหนดไว้
ด้วยภาระงานการบานตะไท
ต้องจากไปด้วยใจแสนอาวรณ์
ก่อนจากลาขอบอกว่ารักและคิดถึง
ยังติดตรึงคำซึ้งซึ้งประหนึ่งคำสอน
กลอนทุกบทขอจดจำทุกคำกลอน
ทุกบทตอนคืออุทาหรณ์ไว้สอนใจ
ขอทุกคนจงโชคดีพร้อมมีความสุข
จงสนุกกับชีวิตจิตสดใส
คนมีรักขอให้รักกันยาวไกล
คนไข้ใจขอให้หายได้บรรเทา
ถ้าหากว่าเรื่องการงานผ่านพ้นไป
ก้อคงได้กลับมาเยื่อนเพื่อนเหมือนเก่า
แต่วันนี้ตอนนี้ขอบอกเล่า
คงไม่เข้าบ้านมหาฯไปอีกนาน..
ปล...ฝากถึงคนที่สาวโรงงานห่วงยุเสมอ..หากว่าได้อ่านข้อความแล้ว
ขอให้...จงตั้งใจทำในสิ่งที่เป็นปัจจุบันให้ดีที่สุดเด้อ
บ่มีไผ๋รู้อนาคตดอก..อย่าอยู่กับอดีตและวาดฝันกับอนาคตหลายเด้อ
......ขอให้.....ยุกับปัจจุบัน..ยุกับสิ่งที่เกิดขึ้นบ้างนะ....รัก คิดถึง ห่วงใยเสมอ
สาวโรงงานคนผุฮ่าย
9-6-51
Bookmarks