มื้อนี้ฝนรินสาวเมืองอุดรขอมานั่งเขียนไดอารี่ให้พี่น้องผู้ใจดีผ่านมาและสงสารสาวเมืองอุดรอ่านความในใจที่อยากบอกอยากเว้าสู่ฟัง นับตั้งแต่รู้จักบ้านมหามากะนานพอสมควร
มีทั้งความสุขและเสียงหัวเราะ มีบ้างก็ความบ่เข้าใจกันแต่นั้นก็เป็นเรื่องของโลกไซเบอร์
สำหรับผู้หญิงไกลบ้านอย่างสาวเมืองอุดรมีความจริงมอบให้และมิตรภาพอันดีงาม สาวเมืองอุดรเป็นคนเว้าบ่หวาน พูดจาไม่ไพเราะ แต่จริงใจนะคะ มื้อใดถ่าบ่ได้เข้ามาบ้านมหาใจสาวเมืองอุดรใจสิหลูบสิขาด อิอิอิ..จังเป้นแนวใด๋บ่รู้เค้าเอิ้นว่าติดบ้านมหาอย่างแฮงบ่จอยกะบ่รู้ เผลอบ่ได้จอยต้องมานั่งหน้าคอมยามนั้น มือหนุ่งกะพิมพ์ ทางหูจอยกะฟังเพลงแล้วกะต้องฟังเสียงรถพ่อใหย่เข้ามาบ้าน ถ่ามาจอยก็ต้องฟ้าวปิดไปนั่งเฮ้ดคือจั้งบ่มีอีหยังเกิดขึ้น(บ่ได้ย้านเพิ่นดอก เกรงใจจ้าอีกอย่างจอยออนไลน์ผ่านทอสับบ้าน คนสิโทรเข้าบ่ได้) ยามใด๋ที่จอยเศร้าคิดฮอดพ่อแม่ที่เพิ่นจากไป ยามมีปัญญาหันหน้าเข้ามากล่องขอเพลง ยามใด้ต้องได้ยินเสียงหัวเราะและกำลังใจออกไปยามนั้นจ้า ซึ่งมันจะแตกต่างจากแต่ก่อนที่จอยยังบ่รู้จักกับบ้านมหาหลังนี้ แต่ก่อนจอยจะนั่งฮ้องไห้คิดฮอดบ้านคิดฮอดพ่อแม่แทบทุกมื้อ แต่ตอนนี้ความคิดฮอดบ้านกับพ่อแม่ของจอยกะดีขึ้นมาแน่ แต่ก่อนจอยสิโทรกลับบ้านแทบทุกมื้อ แต่เดียวนี้คิดพ้อยามใด่จอยค่อยโทร(บ่แม้นหยังจ้า..มีหม่องใหม่โทร ฮ่าๆๆ)
จนทางบ้านเพิ่นถามว่า
"จอยเดียวนี้อ้ายบ่ค่อยเห็นจอยโทรมาบ้านถามข่าวพี่น้องเลย พะนะ"
ทางจอยกะตอบแล้วบาดนิ"โอ..พอดีจอยยากจ้า ยากแชตเว้านำมุเพิ่นยุจ้า จอยกะเลยบ่ได้โทรไปบ้าน ว่ะสั้น::)" พี่ชายจอยเพิ่นถามจอยว่า"เวป์บ้านมหา เป้นรูปแบบใด กลับมาพาอ้ายเข้าเบิ่งแน่เด้อ " จอยมานั่งคิดสงสัยพี่ชายจอยเพิ่นสิน้อยใจแน่ๆๆ แต่ก็บ่เป้นยังพี่ชายเอาไว้ง้อทีหลังตอนนี้จอยขอมาม่วนนำพี่น้องบ้านเฮาก่อน (ที่จริงจอยย้านพี่ชายจอยติดบ้านมหาคือจอย อิอิ..) สงสัยจอยกลับเมืองไทยเที่ยวนี้ต้องได้ไปเข้าถ้ำกระบอกแน่ๆๆ แต่ว่ายามจอยอาเจียนออกมามันสิเป้นอีหยังหล่ะจ้า(สิว่าฮากออกมากะเกรงใจ..อิอิอิ..::)) จอยย้านมันออกมาเป้นโตหนังสือกับสิ้นส่วนคอมแน่ๆๆเลย::)
จอยก็ต้องขอขอบทีมงานบ้านมหาและสมาชิกทุกคนที่เว้าเป้นเพื่อนจอย ถึงแม้ว่าบางครั้งจอยอยากจะเว้าออกไปทางมึน ขี้ดื้อ เว้าบ่ม่วน จอยกะต้องขอโทษไว้ในที่นี้เด้อจ้า แล้วก็ขอขอบใจน้องเหมียวที่แนะนำเวป้ดีๆๆแบบนี้ให้จอยฮู้จัก ขอบคุณทีมงานดีเจทุกคนที่มาเปิดเพลงม่วนๆๆให้ฟัง จอยก็สิขออยู่เคียงข้างกับบ้านหลังนี้ บ้านที่มีความสุข เศร้ายามใด๋หันหน้าเข้ามาได้เสียงหัวเราะกลับออกไปยามนั้น บ้านหลังนี้เฮ้ดให้จอยมีความรู้หลายอย่าง จอยได้ทั้งความรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ การรู้จักคนในโลกไซเบอร์ จอยก็หวังว่าจอยมอบความรู้สึกดีๆๆให้ไปจอยคงจะได้ความรู้สึกที่ดีและความจริงใจกลับมาหาจอย ((((((((((((((((รักบ้านมหาหลังนี้จังเลย)))))))))))))))))))::):g::)
Bookmarks