ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม
ส่วนใหญ่เรามักจะขอให้มันเติบโต
การเติบโตนี้มักหมายถึงการขยายขนาดขึ้น
หรือแตกกิ่งก้านสาขาให้มากๆ
ใครๆก็หวังเช่นนั้น ผมก็เช่นกัน
"วันนี้ผมไม่อยากให้มีการเติบโตเลย
สัมพันธภาพที่ไม่อยากให้มันแตกกิ่งก้านสาขา"
ทำไมเหรอ บางคนคงว่าผมบ้าที่คิดเช่นนั้น
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา
การเดินทางย่อมถึงจุดหมาย
ถนนเริ่มต้นที่เส้นเดียวปลายทางย่อมแปลกแยกเป็นหลายสาย
รถโดยสารย่อมส่งผู้โดยสารตามรายทางซึ่งเป็นจุดสุดท้ายของการเดินทาง
ตอนนี้เพื่อนร่วมเดินทางได้ทยอยถึงจุดหมายของตัวเอง
รถโดยสารคันนี้เหลือเพียงผมที่เดินทางต่อเพียงลำพัง
ยังไม่รู้จุดหมายเลย
ผมอยากให้ถนนมีเพียงเส้นเดียว
ไม่อยากให้มีทางแยก
ผมคงได้เดินทางไปถึงจุดหมายพร้อมกันกับใครคนนั้น
สายสัมพันธ์ที่ยาวนานคงไม่ถูกแยกไปคนละทาง
เพียงเพราะการเติบโต ดังเช่นต้นไม้
เมื่อไม่มีตัวเลือกมากมายให้เลือก
คนเราคงหันมามองสิ่งที่ใกล้ตัวให้ลึกซึ้งกว่านี้
คงได้เห็นหลายๆมุมมากกว่าการมองแบบผิวเผิญ
ถนนแปลกแยก
บนถนนที่ทอดทาง ว่างเปล่า
เดินเดียวดาย เหน็บหนาวว้าเหว่
ทุกข์หนักทบถม หนักจนน้ำตาล้นปรี่
มองหาเพื่อนคืนนี้ ไม่มีสักคน
มองเห็นถนน สายทางที่เปลี่ยนแปลง
ต่างคนแสดง ไปตามเวลา
ต่างหวังได้ชิด ดังที่คิดไขวคว้า
จากที่ใจศรัทธา ยิ่งหาต่างหางทางจริง
* อยากพักเมื่อท้อ นิ่งรออย่างคนสิ้นหวัง
ฝั่งฝันฉันยัง เลือนลางห่างเกิน
เพียงตัวตน เกิดสับสน
เหมือนคนอ่อนแอมากไป
จะเป็นอยู่อย่างไร สังคมเลวร้าย
โลกนี้วุ่นวาย มากมายเพียงนี้
แลบนถนน ผู้คนจึงขันแข่ง
ต่างคนแสดง ให้ระแวงต่อกัน
ต่างหวังพิชิตดังดีเด่นมันต้องเป็นของฉัน
ไม่เหลือการแบ่งปัน จนเป็นสันดารของคน
อยู่บนถนน สายทางชีวิตหม่น
เบื่อหน่ายผู้คน ตัวตนคนเช่นอะไร
ซ่อนเร้นปิดบัง จนบางครั้งอยู่อย่างอ่อนไหว
ปล่อยตัณหา พาใจพาไปถึงไหนกัน
[radio]http://www.icygang.com/jukebox/asx_file/Marijuana-tha_non_plake_yake.asx[/radio]
Bookmarks