กฏของการถนอมรักนั้นมีอยู่ว่า
อย่าขอบอกเลิกทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
ประเด็นนี้สำคัญยิ่งนัก ส่วนใหญ่ ฝ่ายหญิงจะเป็นคนขอท้าฝ่ายชายให้เลิก เพราะอยากให้เขาเห็นคุณค่าคิดว่าเราสวยพอ ดังนั้นจงมาง้อซะดีๆ แรกๆ อาจจะใช้ได้ผล แต่หากใช้การกระทำเยี่ยงนี้บ่อยเกินไป ระวังผู้ชายจะไปแล้วไปลับก่อนที่จะฝากบอกว่า “อยากเลิกกันก็ได้เลย” ทีนี้ล่ะทายวิคะ... ใครจะร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่า ถ้าไม่ใช่เราเอง
การเอาแต่ใจตัวเอง
นั้นเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดกับเราทุกผู้ทุกนาม แต่ถ้าหากเอามาใช้กับความรักมีแต่จะพังพินาศ
หึงเกินไป
ก็ใม่ดีนะคะ เข้าใจค่ะ ว่าความรักมันจะต้องมีอาการหึงหวงให้รู้ว่ายังรัก ยังแคร์ ยังห่วงใย ยังใส่ใจ แต่ถ้าหากมันมากเกินไปล่ะ มันจะนำพาซึ่งความเบื่อหน่าย การไร้ซึ่งความอดทน
ล่าสุด...เพื่อนชายรุ่นน้อง ประสบมาแล้วค่ะ ไม่ได้เป็นเพราะการไปเกาะแกะผู้หญิงที่ไหน แต่แฟนของเพื่อนรุ่นน้องเกิดอาการหึง “ฟุตบอล” เพราะฝ่ายชายมัวแต่ดูกีฬาฟุตบอลดึก เธอบอกว่าไม่ใส่ใจเธอเหมือนที่เคยเป็นมา
การเชื่อเพื่อนมากเกินไป
เข้าใจค่ะว่าเพื่อนเรามักจะหวังดี เลยทำตัวเป็นนักสืบ “เชอร์ล็อคโฮลืมส์” คอยตามติดพฤติกรรมของแฟนเรามารายงานอยู่เนืองๆ ซึ่งบางทีก็คิดแทนคุณไปเลยเถิดว่าแฟนของคุณคนนี้ดีพอสำหรับคุณหรือไม่ แบบนี้เขาเรียกว่าหวังดีมากเกินไปค่ะ
ชอบโกหกยันเต
โกหกจนเป็นนิสัยทั้งที่บางทีไม่ได้ตั้งใจ คนรักกันย่อมไม่โกหกกันหรอกค่ะ
แต่ถ้าหากพูดไม่หมด เพื่ออยากจะให้อีกฝ่ายสบายใจ ไม่ผิดกติกาค่ะ
การไม่ให้เกียรติกัน
เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ความรักเน่าบูด หมดอายุ บริโภคไม่ได้ โดยเฉพาะการพูดข่มแฟนต่อห้าคนอื่น ให้คนแวดล้อมคุณรู้สึกว่าแฟนคุณนั้นเปรียบเหมือน “ลูกไก่ในกำมือ”
มองแบบขำๆ ก็ขำค่ะ แต่ถ้าไม่ให้เกียรติกันแบบนี้ สังเกตเห็นมานักต่อนักแล้ว พังพาบทุกรายไป
นิสัยที่กล่าวมาไม่ควรนำไปใช้กับคนรักนะคะ หากใครมีนิสัยดั่งข้างต้น ควรที่จะปรับปรุงตัวอย่างรุนแรง
เพื่อที่ว่าความรักของเราจะได้อยู่ยั้งยืนยงค่ะ
โค้ด PHP:http://campus.sanook.com/inlove/read.php?id=134
อ้างข้อความนี้
Bookmarks