***เรื่องราวชีวิต***

[หมูน้อย]

เนื่องจากเข้ามาอ่านกระทู้แล้ว
กลอนที่ลงไปในครั้งแรกมีความยาวมากๆๆๆๆ
เจ้าของกระทู้คิดว่าน่าจะแยกกลอนออกเป็นทีละบท
เพื่อความง่ายและสะดวกต่อการอ่านของทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
จึงได้แยกกลอนออกเป็นหลายๆๆบท
คงไม่ว่าอะไรนะค่ะ...ผูดูแลบอร์ด...ขอบคุณค่ะ

สาวโรงงาน...คนผุฮ่าย
21-7-51

[โชติ]

คิดได้ไงคับนี่..สุดยอดมากคับ
ผมเองก็เคยอยู่สลัมมาก่อนตอนที่เข้ามา กทม ครั้งแรก
บรรยากาศเหมือนกับที่คุณสาวโรงงานบรรยายเป๊ะเลยคับ
ขอบคุณนะคับที่ทำให้ผมหวนคิดถึงวันคืนเก่าๆ
ความลำบากทำให้คนรู้จักคิด เมื่อรู้จักคิดแล้วเราก็จะฉลาด และโอกาสถูกเขาหลอกก็จะน้อยลง
ชีวิตต้องสู้...เพื่อตัวเราเองและคนที่เรารัก
เพราะฉะนั้นห้ามอ่อนแอเด็ดขาด...ขอเป็นกำลังใจให้นะคับ

[ต่าย]

เจนจ๋า)))))))
ระยะหลังกลอนของตั๋วออกแนวเพื่อชีวิต..อิอิ..หายเศร้าแล้วใจ้ก่อ
แต่งกลอนยาวขนาดนี้...บ่ล่างตั๋วทำวิทยานิพนธ์เชิงคุณภาพส่งจ๋านแม่นก่อ ฮ่าๆๆๆ
สุดยอดเน้อเจน...ต่ายจุ๊บๆๆๆหื้อรางวัลตั๋วเน๊อ....::):-*::)

[คนเมืองแป๊ะ]

ซีวิตคนมันกะพอซำนี่ ไผซิซั่วไผซิดี
ไผซิมี ไผซิจน มันกะคนคือกันเด้อ ครับ

จังใดกะใซ้ซีวิตให้มีความสุข มีความภาคภูมิใจในตัวเอง เด้อครับ

ความสุขมีอยู่ทุกๆที่ ถ้าเฮาบ่อิจฉา และ อยากได้ ของที่บ่แมนของตะของ หลาย
ใช้ชีวิต พอเพียง กะพอแล้วเด้อ ครับ ขอให้ทุกคนมีความสุขหลายๆๆๆครับ8)::)

[หมูดอย]

หน้าตาฐานะความเป็นอยู่ในสังคม

บางคนอาจลำพองจองหองว่าตัวเก่ง

ชอมข่มเห็งรังแก ผู้อ่อนแอว่าต้อยต่ำ

ลืมกำพืชตัวตนความเป็นคนที่แท้จริง

เงินทองใช่สำคัญ แค่ส่วนหนึ่ง

ไม่สามารถวัดความชั่วดี ที่มีในใจคน

ไม่ท้อสู้ทนคนที่แย่กว่าเราก้อยังมี

สู้เถิดครับยังมีคนที่คุณรักคุณต้องดูแลเขา เราเหนื่อยคนเดียวก้อมีความสูขนะครับ8)

[หมูน้อย]

ขอบคุณพี่น้องทุกคนเด้อจ้าที่แวะเวียนเข้ามาอ่านกระทู้

เปมฑัต ขอบคุณจ้าและดีใจนะที่อ่านมีความสุขกับกลอนที่เขียนขึ้น

ต่ายจ๋า...เจนบ่าได๋ยะวิทยานิพนธ์เน๊อต่ายจ๋า...เพราะเจนมีเรื่องตี้กึดไว้แล้ว..
เอ้แต่หว่าเอาเรื่องนี้ท่าจะดีเนาะ..อิอิอิอิ..เอาชื่อเรื่องอะหยังดีห๋าต่ายจ้า..
กึดตึ้งหาต่ายแต้ๆๆเน๊อ..เปิ้นจะทำวิทยานิพนธ์แถวๆๆบ้านต่ายมีที่พักฮื้อเวลาไปเก็บข้อมูลก่อเจ้า

คนเมืองแป๊ะ ขอบคุณเด้อบทความที่เขียนมาได้ใจความดีเยี่ยมๆๆ

หนุ่มจอบหลอย เงินทองใช่สำคัญ แค่ส่วนหนึ่ง ไม่สามารถวัดความชั่วดี ที่มีในใจคน
ไม่ท้อสู้ทนคนที่แย่กว่าเราก้อยังมี 8)8)8)
เงินทองใช่สำคัญ แค่ส่วนหนึ่ง ....เงินเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ทำให้คนเราดำเนินชีวิตอยู่ในสังคมนี้
แต่เงินก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เรามีความสุข...(แล้วแต่คนคิดนะค่ะต่างคนต่างอุดมคติ)




สาวโรงงาน..คนผุฮ่าย
26-7-51

[คนเมืองแปะ]

เรื่องราวชีวิตลิขิตฝัน
ต่อสู้มุ่งมั่นและฟันฝ่า
เผชิญอุปสรรคถาโถมมา
เส้นทางผู้กล้าให้ฝ่าไป

แม้เหนื่อยแค่ไหนใจยังสู้
ให้คนได้รู้และสรรเสิญ
เล่าขานเรื่องราวว่าไม่เกิน
ชีวิตคนเดินบนแผ่นดิน

[หมูน้อย]

เหนื่อยล้ากับการค้นหาสิ่งบางอย่าง
เคยหลงทางผิดหวังต้องนั่งใจเหม่อ
คลั่งไคล้ในรักใจอาวรณ์นอนละเมอ
แอบพร่ำเพ้ออยู่เสมอเพียงลำพัง

ไม่เข้าใจในชีวิตคิดกลัดกลุ้ม
ปัญหารุมเร้าในใจไม่สมหวัง
หลายครั้งท้อกับการรอเหนื่อยใจจัง
มีบางครั้งแทบบ้าคลั่งฆ่าตัวตาย

แม้ได้พบประสพรักที่ค้นหา
ยังตั้งหน้าแสวงหาในความหมาย
ต้องศึกษาทุ่มเวลาทั้งแรงกาย
แต่สุดท้ายคล้ายกับคำย้ำหลอกลวง

นี่นะหรือคือความรักประจักษ์จิต
ช่างมืดมิดคิดแทบบ้าน่าเป็นห่วง
เข้าใจยากกว่าสิ่งใดในโลกลวง
รักหึงหวงลวงหลอกกันทุกวันคืน

อยากปลดเปลื้องเรื่องงมงายจากกายใจ
เลิกหลงไหลในความรักยากจะฝืน
หมดสนุกทุกข์ระทมใจขมขื่น
ทนกล้ำกลืนทุกค่ำคืนยืนเหม่อลอย

ที่ใดมีรักที่นั่นมันมีแต่ทุกข์
ผ่านมาหลายยุคมีคนทุกข์ไม่ใช่น้อย
หมดสิ้นหวังได้แต่นั่งตั้งตาคอย
ใจเหงาหงอยคอยแต่เธอเพ้อรำพัน....

สาวโรงงาน...คนผุฮ่าย
27-7-51

[หมูน้อย]

.........มานั่งอ่านเรื่องราวชีวิตที่ได้ถอยเขียนออกมาครั้งเก่าก่อน...
...........หลายคนบอกเล่าเรื่องราว..สะท้อนชีวิต..
.............วันนี้ฉันคนนี้เดินทางมาครึ่งทางของความฝัน
...............กับความเหนื่อยหล้าที่ถมใส่เข้ามา
................วันนี้เหนื่อย สับสน จนไม่รู้จะเลือกอะไร
.................แต่สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือให้กำลังใจตัวเองและคนที่เรารัก
..................ชีวิตแต่ละชีวิตยังต้องเดินหน้าต่อ...ท้อได้แต่อย่าได้ถอย
...................บอกกับตัวเองอยู่เสมอ...ให้ยิ้มให้กับปัญหา...จงแก้ปัญหาด้วยสติ
....................เหนื่อย ท้อ บ้างแอบมานั่งหลับในบ้านมหาฯก็บ่อยครั้ง
.......................................อิอิอิอิ...........................

[หมูน้อย]

ขออนุญาตแยกกลอนนะ..ยาวไปอิอิอิ
เพื่อความสะดวก ง่ายและน่าอ่านกว่าเดิม
เจ้าของกระทู้ขออนุญาตแยกกลอนนะค่ะ
แต่จะคงไว้เพื่อให้อ่านง่ายขึ้น...
ผู้ดูแล.....จะว่าไรป่าวน๊า....ควไม่ว่ามั่งเนาะ

เหนื่อยคราใดอยากกลับไปอยู่บ้านนอก
เบื่อคนหลอกขายแรงงานไม่สรรเสริญ
ถูกหลอกต้มแทบเป็นลมจมทางเดิน
เหนื่อยเหลือเกินยามขาดเขินสิ้นเงินตรา

ความรู้น้อยคนต้อยตำคำเขาหยาม
คนประนามด่าว่าให้คนไร้ค่า
จ้างแรงงานเอาสองหารครึ่งราคา
วาสนาด้อยไปกว่าคนเมืองกรุง

ที่หลับนอนมีท่อนไม้ไว้แทนหมอน
ก่อนจะนอนสุมไฟร้อนใกล้กับมุ้ง
เพื่อขับไล่พวกริ้นไรไปพร้อมยุง
ฝุ่นควัญคลุ้งคนมามุงช่วยดับไฟ

เสียงหวอเตือนเพื่อนรอบข้างต่างแตกตื่น
ต่างทั้งยืนทั้งรีบวิ่งจนเสียงไหล
โกลาหนคนทั้งซอยพลอยตื่นไฟ
ถามหาใครจุดเผาไฟได้ติดตาม