นั่งเหม่อมองสายฝนปนความเศร้า
โชยแผ่วเบาสายลมหวลชวนหวั่นไหว
กระทบใจให้หนาวเหน็บห้วงฤทัย
คิดถึงใครคราคร่ำครวญรัญจวญจริง
หยาดสายฝนชะโลมหลั่งล่วงเวหา
ทอดสายตาหวาดฝันอันสูงยิ่ง
ขอให้ฝันนั้นมีอยู่กลายเป็นจริง
ให้ทุกสิ่งสำเร็จตามความต้องการ
ในวันนี้มีเพียงเศร้าเหงาดวงจิต
คนเคยชิดหวังร่วมทางห่างประสาน
ดั่งเรือน้อยลอยนาวาไร้ทิศทาง
นับวันห่างจากกันไกลไม่หมายมอง
แม้เหน็ดเหนื่อยเดียวดายใจหมองหม่น
จะยอมทนสู้ฝืนไปแม้หม่นหมอง
นำชีวิตลิขิตไปตามคันลอง
เฝ้าตรึกตรองมองแนวทางอย่างเดียวดาย
Bookmarks