ตั้งแต่จำความได้ พ่อ เป็นบ่เคยตีนิ่มเลยอย่างมากกะแค่เสียงดัง แต่แค่เสียงดังกะนั่งฮ้องไห้แล้วล่ะ บ่ทันได้ตีดอก ไห้ลัดไว้ก่อน คนที่ตีสิเป็นแม่มากว่า
ครั้งล่าสุดที่แม่ตี ตอนนั้นอยู่ ม.6 ที่แม่ตีสาเหตุมาจากว่า กลับบ้านดึก 2 ทุ่มสำหรับบ้านเฮากะดึกแล้วล่ะ บ่คือกรุงเทพเนาะ มื้อนั้นที่กลับบ้านค่ำ ไปส่งหมู่น้องสาว ขับรถผ่านพอดีน้องเขาโบก เอื้อยไปส่งหนูแหน่ ถ้าสิปฎิเสธกะสิใจดำเกินไป เพราะว่าน้องเขาบ่มีรถกลับบ้าน กะเลยตัดสินใจไปส่งน้องเขาโดยที่บ่ได้บอกแม่ก่อน กลับมาฮอดบ้าน คิดในใจแม่สิว่าจั่งได๋น้อ
พอจอดรถปั๊บ เห็นแม่ถือไม้ไผ่อันหนึ่งอย่างเข้ามาหา ความกว้างนิ้วหนึ่งน่าสิได้ ความยาวกะเกือบๆสองศอก ถือถนัดมือแม่ล่ะกะว่า คิดในใจแม่ต้องตีแท่ๆเลย เอาวะเป็นได๋เป็นกันตีกะตีบ่ตีให้ตายดอกกะว่า แล้วแม่กะตีอีหลี 2 เถื่อ เถื่อแรกต้นแขนขวา เถื่อ 2 เอามือฮับมือเลยช้ำไปหน่อยหนึ่ง บ่ฮู้สิเฮ็ดแนวได๋ดีกะเลยไห้แล้วกะอย่างขึ้นเฮือนโดยที่บ่กินข้าวกินน้ำ น้ำกะบ่อาบ เคียดให้แม่หลาย ปิดประตูห้องนอนเลย มื้อนั่นอากาศมันหนาวเนาะเลยบ่อาบน้ำซะเลย บ่แม่นเคียดให้แม่ดอก ขี้ค้านอาบน้ำหลายกว่า ในใจกะคิดว่า เป็นหยังแม่บ่ถามแหน่ว่านิ่มไปไสมาฮอดคือตีกันเลย นอนไห้เบิดคืนจนว่าตาบวม
เช้าวันเสาร์พ่อกลับมาจากโตจังหวัด แม่เลยเว้าสู่พ่อฟังว่า มื้อคืนข่อยตีลูกสาวเจ้าเด้อ พ่อกะเลยว่า สำพอมื้อคืนนอนบ่หลับ ย้อนจั่งสินี่เอง หลังจากพ่อกินข้าวแล้ว แม่กะให้นิ่มขับรถไปส่งเผิ่นอยู่นา กะเลยไป พอฮอดนา แม่ขอเบิ่งหม่องเผิ่นตี นิ่มกะเลยให้แม่เบิ่ง คำแรกที่เผิ่นถาม เจ็บบ่ลูกหล้า แค่นั้นแหละ นิ่มกะกอดแม่ไห้อีกรอบหนึ่ง แม่กะเลยทายาให้ แม่บอกว่า เถื่อหน้าเถื่อหลังไปไสมาไสให้บอกแม่ก่อน อย่ากลับค่ำๆมืดๆเฮาเป็นผู้หญิงมันอันตราย แล้วนิ่มกะฮู้ว่า...ที่แม่ตีมื้อนั้น กะเพราะว่าแม่ฮักแล้วกะเป็นห่วง....
......คือคำโบราณเผิ่นว่า...รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี......... :)::)
Bookmarks