......เธอคงลืมช่วงเวลานี้ไปแล้วแน่ๆ ช่วงใกล้ถึงวันแม่ที่เราได้พูดคุยกัน ได้คุยหยอกล้อเอาซะฉันติดร้านเนตไปเลยช่วงนั่น และเป็นช่วงเวลาที่รักบ้านน้าที่สุด(เพราะที่บ้านน้ามีเนต อิอิแต่พอน้องกะเล่นเกมส์เราก้อต้องไปร้านเนต เซรงมาก) ฉันไปตลอดวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เลิกงานไม่ว่าดึกแค่ไหน เป็นเพราะฉันอยากคุยกับเธอมากๆ (บอกอย่างไม่อายด้วย) เป็นช่วงที่ดีที่สุดในชีวิตทำให้ฉันมีกำลังใจทำงาน หลังจากที่คุยกันสักพักเราก้อตกลงที่จะคบกันเป็นแฟน ตกลงที่จะเป็นกำลังใจให้กันไม่ว่าด้วยเรื่องอะไร เธอดีมากๆถามไถ่อยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันทุกเรื่อง โทรคุยกันทุกวัน วันละหลายรอบด้วย วันหยุดต้องนัดกันมาเจอหน้าคอมพ์ จนกลายเป็นเหมือนสัญญาหน้าคอมพ์ เธอทำให้ฉันติดที่จะต้องมีเธอ คนเราเมื่อติดที่จะต้องเจอแบบนี้ซ้ำๆ มันยากมากน่ะที่จะทำให้เลิกหรือลืมได้ง่ายๆ.......ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้มันยังเป็นแบบนี้อยู่ไหม แต่ที่รับรู้ได้คือเธอไม่ได้ใส่ใจไม่ได้อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลย........จริงๆแต่ ฉันจะจำสิ่งที่เธอทำ พันครั้งที่เธอทำดี
ฉันจะลืมสิ่งที่เธอเป็น สิบครั้งที่มันร้ายๆ
โปรดรู้ไว้นะ ฉันรักเธอมาก และฉันไม่อาจมีใคร
เพื่อยิ้มและเพื่อร้องให้ได้เทียมเท่าเธอ
ไม่รู้จะมีใครใหม่ได้เทียมเท่าเธอ *_* `๏ จ๊ะเอ๋ davil`๏
-----เรื่องจริงที่เธออาจจะลืมมันไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรมันเป็นเรื่องที่ดี ที่ควรจดจำ-------
อ้างข้อความนี้
Bookmarks