หากคาราคาซังยับยั้งเถิด
สิ่งที่เกิดดั่งฉันเป็นเช่นทางผ่าน
เธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนคนในวันวาน
ที่คอยสานใจร่วมก่อขอผูกพัน
จะกี่ครั้งก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม
ใจมันเริ่มท้อถอยไร้รอยฝัน
เธอเย็นชาจนฉันล้าไปทุกวัน
มีใครกันแอบซ่อนปิดจิตระทม
มันปวดแปลบทุกครั้งที่ต้องเอ่ย
เป็นคนเผยความรู้สึกที่ขื่นขม
เธอเลือดเย็นเหมือนใจฉันมันแค่ลม
ไม่รู้สึกรู้สมตรมอุรา
ไม่อยากรออีกแล้วแววตาช้ำ
เธอเหยียบย่ำหัวใจเหมือนไร้ค่า
คบกับฉันแค่ความฝันมันพรางตา
หรือแค่คั่นเวลาคนถัดไป
หยุดแล้วหันมามองตรองสักนิด
ลองมาคิดรักเราสองหมองไปไหม
ก่อนจะสายอาจไม่เหลือแม้เยื่อใย
เหตุผลใดฉันพร้อมรับกับน้ำตา......
Bookmarks