นับแต่ได้เห็นหน้าฟังวาจาเอื้อนเอ่ย
ขอเปิดเผยว่าฮักเจ้าแต่คราวพ้อพบกัน
แต่หากทนอดกั่นแอบฮักอยู่ในใจ
บ่กล้าไขความจริงผ่านมาแต่คราวพ้อ
เพียงแต่ขอเก็บไว้ในใจแอบคึดฮอด
ตลอดมาบ่ว่างเว้นคิดเห็นหน้าจนว่าฝัน
นับตั้งแต่มื่อนั้นจนมาฮอดมื่อนี้
แสนที่ทรมานรอไปโดนบ่มีไหวอั่งใจบ่ทนกั่น
ย่านบ่ทันเถิงมื่อขืนอดไปย่านมวยมอด
กอดแต่ความฮักไว้ในห้องระหว่างใจ
แม่นอยู่ไกลกะซ่ำใกล้ใจฮักบ่เมินหมาง
ทางไกลกันพันแสนหมื่อนกิโลบ่มีย่าน
ใจอ้ายนำไปเฝ้าคือจั่งเงาทุกบาดย่าง
บ่มีวางคึดฮอดน้องหลับแล้วกะเล่าฝัน
ภูเขาสูงฮ้อยซั้นกั้นว่างทะเลหลวง
บ่อาจขวางทางใจบ่หวั่นไหวแต่พอน้อย หล้าเอ้ย
Bookmarks