ไกลกะให้ไกลแต่ร่างใจอย่าห่างไกลกัน เด้อหล้าเอ้ย
โดนขอให้โนคืนวันอย่าเปลี่ยนใจไปพร้อม
ถนอมใจฝังแน่นสายแนนเจ้าอย่าห่าง
ต่างคนต่างคิดพ้ออย่างอข้อคดกลาง
บ้านแม่นสิอยู่ต่างบ้านให้เทียวท่องยามกัน
อย่าลืมสายสัมพันธ์ให้จ่องดึงอย่ามายม่าง
ใจอย่าจางคือน้ำยามเห็นกันให้ถามไถ่
ให้ใจใสดังแก้วมณีล้ำค่าสูง
มโนหมายมาดมุ่งเติมต่อเสมอใจ
ถือเอาสายใยฮักฮ่วมแพงถนอมตุ้ม
อย่าสุลืมซาวเซื่อสกุณาแนวป่า
เป็นหงษ์เหินเซิ้นฟ้าให้แลหน้าเบิ่งดิน แน่เด้อ
อย่าได้เบิดเท้อเล้อคันหากแม่นแนมเห็น
ได้เป็นแนวสูงศักดิ์อย่าสุลืมคนด้อย คำเอ้ย