เสียงครางครวญจากฟากฟ้าคราฝนหรั่ง
จิตภวังค์เวียนวกวนปนเหน็บหนาว
คิดถึงครั้งในเก่าก่อนทุกเรื่องราว
ช่างปวดร้าวให้รานรนสุดท้นใจ

กายเหน็บหนาวเหน็ดเหนื่อยยังแน่นหนัก
ใจฟูมฟักแสนสาหัสไม่เอาไหน
ดั่งฟ้าฟาดกระทบลงตรงกลางใจ
หวิวหวั่นไหวในเหวลึกห้วงฤทัย

นี้นะหรือคือความรักช่างหนักยิ่ง
เหนือทุกสิ่งครอบงำจิตจนหวั่นไหว
คิดถึงคนที่เหินห่างจากกันไกล
เป็นเช่นไรรู้บ้างไหมใครคร่ำครวญ