นานแล้วนะ..ที่ฉันไม่ได้เขียนถึงเธอ(ที่เรียกว่าที่รักไช่ซิที่เคยเรียก) ฉันไม่ได้รักเธอ...น้อยลง
แต่..ฉันให้เวลาเราทั้งสองคน..เพื่อทบทวนความรู้สึกที่มี
ว่าเรายังต้องการกันอยู่ไหม
หรือเรา...จะเดินกันคนละทาง
มันไม่ได้เกี่ยวกับใครใคร..
มันคือเรื่องของเราแค่สองคน
ที่เริ่มจะชินกับการอยู่คนเดียว...มานาน
รักฉันก็รัก..เพราะฉันก็ยังต้องการกำลังใจ..ต้องการคน...ที่มีเวลาได้ใส่ใจกัน...
หรือ..ฉันหวังมากเกินไป...บอกที?
เวลาของคนที่รอ...
เหมือนเข็มนาทีค่อยๆจ่อค่อยๆหมุน
แต่ละนาทีมันช่างทารุณ
เหมือนโลกใบนี้หยุดหมุนหยุดเวลา
หรือเพราะคนอย่างฉันไม่เคยร้องขอ
ได้แต่ทนเฝ้ารออยู่ตรงนี้
เธอเองคงไม่รู้หรอกคนดี
ว่าเวลาเธอกับฉันในหนึ่งปี
"เข็มนาทีเดินไม่เท่ากัน"
Bookmarks