.....สายลมหนาว พัดมาแล้ว ฤดูเปลี่ยน ได้เวียนไป
แต่หว่าใจ ของชาย กะเน่าใน บ่หายกลุ้ม
.....มรสุม ที่รุมเร้า อันใจดวงเหงา ๆ บ่มีมื้อ สิหายซ่วง
เพราะคำลวง หลอกต้ม ให้จมใต้บ่น้ำตา
.....เป็นจั่งได๋น้อหล่า กานดา แก้วตาพี่
สองเดือนเข้า ที่เจ้าหนี ไกลชีวีพี่แก้ว ไปแล้ว บ่ต่าวคืน
.....ปล่อยให้พี่ สะอื้น ฝืนข่ม นอนตาหลับ
ได้แต่จับ หมอนบาย บ่อนนอนที่เคยซ้น
.....อีกจักโดน หน้อหล่ะน้อง สิคืนมา ต่าวหาพี่
อยากสิขอ ฮ่วมชีวี ถึงสิเป็น ไปบ่ได้ ขอให้อ้าย คิดฝ่ายเดียว
.....เหลียวแหงนมอง ดวงจันทร์เสี้ยว เฮาเคยเบิ่ง ยามสุขสม
กระแสลม พายพัด น้องจ่มหนาว พราวเนื้อ
.....ชายกะยัง เอาเสื้อ ผืนแพรวา ให้นางอุ่น นั่นเด้
หอมละมุนกลิ่นเนื้อ นางน้อง โอบเขนย
.....ยังบ่เคยคิดสิถิ่ม ให้ฉายโฉม ได้พรายโกรธ
บ่เคยโทษ หยังน้อง ปกป้อง อยู่เสมอ
.....แต่สหายเกลอแก้ว มาหักหลัง เฮาให้หมุ่น
มันอิหยัง กันน้อคุณ คือมาเฮ็ดจั่งซี้ มันเป็นแท้แม่น จั่งได๋
.....กันต์เคยมอบใจให้ สาบาน หว่าฮักเสี่ยว
แล้วเป็นหยัง คือมาเสี้ยว เที่ยวกระทืบบ่วงใจ
.....คำสาบานที่ว่าไว้ หว่าเป็นหมู่ มิตรสหาย
มาสลายเพราะหญิง ที่เป็นแฟน กันต์คนเค้า
.....จักแม่นเอา อิหยังแท้ มาเฮ็ดใจเธอทั้งคู่
จกออกมาให้เบิ่งดู๊ หว่าใจเธอทั้งสองนั้น มันดำแท้กว่าถ่านไฟ
.....บ่สงสัยเลยโตน้อง ที่แบ่งใจ ได้สอง เหยียบซ้ำคนไร้ค่า
ให้เผชิญซาตา ส่ำกับหมาโตน้อย ด้อยค่า ข่าบ่มี
.....เชิญซ้ำเติม ให้ป่นปี้ ชีวิตพี่ ให้หม่นหมอง
สิประครองหัว หลีกไป ให้ไกลพ้น
.....ใจจน ๆ คนคืออ้าย แม่นผู้ได๋ สิขันต่อ
มีบ่น้อ น้ำเลี้ยง หัวใจให้ชื่นชุ่มระทวย
.....รูปบ่หล่อ อีกด้วย มีบ่ คนอาสา
สิหายามาปัว ให้ซ่วงหาย คลายกลุ้ม
.....อยากสิมี คนมาอุ้ม มาโอ๋ ให้ใจซื่น
ให้ผ่านคืน อันโศกเศร้า พอได้เว้า กล่าวจา.....
พอได้เว้า..หว่ากล่าวจา....นี่แหล่ววววว