เริ่มสิอิ่มเปิดหน่าย ต่างเก่าหลายน้อโตข่อย
ได้แต่คิดใจน้อย คอยถ่าด่าป้อยคน
ย่อนว่าทนมาโดนแล้ว อดสาไว้บ่ได้เปล่ง
เมื่อความเซ็งมันเต็มตื้น ทนฝืนไว้บ่อยากพัง
เอาพุทโธเป็นที่ตั้ง เอาพุทธังตั้งอัดโสก
บัดโมหังล้นไหลโจ้ก คนเหมิดโลกกะห้ามบ่ฟัง ท่านเอ้ย
กัดแข่ว อยุก้วด ๆ
Bookmarks