เก็บ กำกลืนฝืนซ้ำ แสนระกำบ่ใสแจ่ม
น้ำ ใสใสไหลจากแก้มเกินแก้แก่กรรม
ตา สองตาขอบซ้ำไห้ฮ่ำโสกี
ไว้ เหลือเพียงความฮู้สึกดี อันก่อนมีมาเถิงอ้าย
ก่อน สิหนีลาผ่าย ภายพะอวนสิเอิ้นสั่ง
น้อง ขอฝากความหวัง ยังคิดนำหม่อมอ้าย ชายนั้นบ่หวั่นไหว
เก็บ กำกลืนฝืนซ้ำ แสนระกำบ่ใสแจ่ม
น้ำ ใสใสไหลจากแก้มเกินแก้แก่กรรม
ตา สองตาขอบซ้ำไห้ฮ่ำโสกี
ไว้ เหลือเพียงความฮู้สึกดี อันก่อนมีมาเถิงอ้าย
ก่อน สิหนีลาผ่าย ภายพะอวนสิเอิ้นสั่ง
น้อง ขอฝากความหวัง ยังคิดนำหม่อมอ้าย ชายนั้นบ่หวั่นไหว
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
อัน...น้ำตาไหลมานี่......คือสิมาจากชีวี....อันชอกช้ำ .....ระกำหม่น
จักสิไห้กี่สิบหน.......ค่อยสิหลุดสิพ้น...หมองเศร้า...เก่าทรวง
ปานหว่าใจ.........อ้ายถึกล้วง....ลวงให้หมุ่น....ระทุนหนอง
ต้องประครองน้ำตา......ค่อยรักษา......แผลใจอ้าย
หวังทำลาย.........ให้สูญสิ้น.....เป็นอาจิน..บ่เว้นหว่าง
ต้องตีตน...ออกห่าง...ให้ไกลทางหว่างเว้น..บ่เป็นเช่น...ดอกดั่งเดิม...นี่นา...น้อง
ท่องคำว่าทำใจ
มาเด้อขวัญหล้า...... ขวัญมาอยู่กับเจ้า
เถิงสิหม่นหมองเศร่า......ขวัญเจ้ากะอย่าไกล
ทุกข์อั่งเอ้าสำได๋..........อยู่นำใจโตเจ้าของ..เด้อหล่าเด้อ.
..ได่สำนิล่ะอ้าย..ฮ่าๆๆ..มื้อหลังๆจ้า..สิได่ยาวกว่านี่อยู่ดอก..::)
มองต่าง..อย่างปลง
...เช็ดน้ำตาเถิดน้องอย่าหมองมัว...(ได้เพลงสาธิตจั่งแม่นสิเข้ากับผญาอ้ายศรีคักๆ)
เก็บ...ความช้ำแสนระกำอย่าแหนงหน่าย
น้ำ...ตาไหลให้เจ้านี้มีความหวัง
ตา....ของน้องยังคอยมองส่งกำลัง
ไว้...ต่อเติมเสริมความหวังพลังใจ
ก่อน...จากไปให้อ้ายนี้อย่ามีเศร้า
น้อง...คอยเฝ้าอยู่ที่เดิมบ่ไปไหน
ฮัก...หวังดีมีเสมอต่อพี่ชาย
ขออย่าได้หวั่นไหวยามห่างจร
ขอวิงวอนหัวใจอ้ายอย่าหวั่นไหวให้คิดก่อน
บทละครตอนจบเรื่อง คือน้อง ได้สั่งคำ...เด๊น่อ..พี่ชายเอ้ย...
...........อ้าว..หย่าวววววว..บัดนี่......555+
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
ป๊าด คุณครูแมะ มาแต่ละเทื่อ มาโพดแท้ กลั่นกรองมาคักแท้เนาะ..ซมเซย ซมเซย
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
.......อะ..แฮ่มมมมมม.......
โอ่ย...ถึกย้องนี้จะแม่นหน้าบานปานหยังอะโลดเด้อบาดนี่..คะน้อย...คิคิ
ย้อนว่าคำจาอ้ายมีความหมายบ่เป็นอื่น
คำม่วนชื่นแถลงเว่าของอ้ายเจ้าล่ะแม่นหวาน
อันอ้อยตาลหวานสิ้นบ่ท่อคำเพิ่นจบเจ่า
บ่เทียบท่อคำอ้ายเว่า...ทุกแลงเช้าได้จ่มหา...ว่าซ่านเด๊...อ้ายศรีเอ้ย...เหอๆ ว่าไปเนาะอ้ายพอม่วนๆ กันไป
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
คันเจ้าหนีไปแล้วกกมิ่งไผสิแทน
กกแนนไผสิเฝ้าเฮือนของเฮาไผสิอยู่
ไผสิเป็นหมู่อ้ายยามเจ้าจากหนี - นางเอ้ย
อ้ายสิไปบวชแล้วย่อนว่านางไปมีใหม่
อันว่าใจน้อใจคือมาเป็นจั่งซี่สิหนีเข้าเพิ่งธรรมสาแหล่ว
ไปก่อนเด้อหล้าเอ้ยซาติหน้าพ้อกันใหม่
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
Bookmarks