จักขอผ่านคืนเหงา เหงา พอได้ไหม

ยามที่คิดถึงใคร เธอคนนั้น

ฟ้าสิ้นแสงหมดแรงส่อง จากดวงตะวัน

เมื่อมองดาวดวงนั้น ทำให้ฉันคิดถึงเธอ


เพียงกระซิบเบา เบา กับเจ้าหมอน

หลับตานอนยังคิดถึงอยู่เสมอ

ยามหลับฝัน ถึงเธอนั้น อาจจะเบลอ

แต่ความจริง ที่คิดถึงเธอ นั้นชัดเจน


หากส่งความคิดถึงไปกับดาว

คืนนี้เธอจะเหน็บหนาว บ้างไหมหนอ

ฝากรอยยิ้มจากหัวใจ คนเฝ้ารอ

เมฆช่วยห่อ เป็นของขัวญ แทนฉันที


ขอเพียงได้ ใคร่แต่ง แบ่งความฝัน

ยามที่คิดถึงกัน ไม่ห่างหาย

แม้นยามนี้ ที่เราอยู่ จะห่างกาย

แต่ในทุกทุก ความหมาย ยังคงคล้าย เคียงข้างเธอ เสมอมา